കാഫ്ക - കത്തുകളിലൂടെ കണ്ടുമുട്ടുക എന്നാൽ…

---

1907, ആഗസ്റ്റ് 29

പ്രിയപ്പെട്ടവളേ, എനിക്കു ക്ഷീണം തോന്നുന്നു, സുഖമില്ലാത്ത പോലെയും തോന്നുന്നു. 

ഞാൻ ഇതെഴുതുന്നത് ഓഫീസിലിരുന്നാണ്‌; നിനക്കൊരു കത്തെഴുതി ഇവിടം അല്പം കൂടി സുഖപ്രദമാക്കാൻ നോക്കുകയാണു ഞാൻ. എനിക്കു ചുറ്റുമുള്ള സർവതും നിന്നെ ആശ്രയിച്ചാണിരിക്കുന്നത്. മേശ കടലാസിന്മേൽ അതിനോടു പ്രേമമാണെന്നപോലെ അമർന്നിരിക്കുന്നു; തള്ളവിരലിനും ചൂണ്ടുവിരലിനുമിടയിൽ അനുസരണക്കാരനായ കുട്ടിയെപ്പോലെ പേന; പാടുന്ന കിളിയെപ്പോലെ മണിയടിക്കുന്ന ക്ളോക്ക്.

എന്റെ തോന്നൽ പക്ഷേ, ഞാൻ നിനക്കെഴുതുന്നത് ഏതോ യുദ്ധമുന്നണിയിൽ നിന്നോ, അങ്ങനെയേതോ സ്ഥലത്തു നിന്നോ ആണെന്നാണ്‌; കാരണമായ ഘടകങ്ങൾ അത്രയ്ക്കസാധാരണമാകയാൽ ഭാവന ചെയ്യാൻ വിഷമമായ ഏതോ സംഭവങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നാണെന്നപോലെ...

(രാത്രി പതിനൊന്നു കഴിഞ്ഞ്)
നോക്കൂ, പരിഹാസ്യനാണു ഞാൻ; നിനക്കെന്നോട് എന്തെങ്കിലും മമത തോന്നുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അനുകമ്പ കൊണ്ടാണത്; എന്റെ ഭാഗത്തു ഭീതിയേയുള്ളു. എത്ര വ്യർത്ഥമായ ശ്രമമാണ്‌ കത്തുകളിലൂടെ കണ്ടുമുട്ടുക എന്നത്; ഒരു വൻകടലിനപ്പുറവും ഇപ്പുറവും നിൽക്കുന്ന രണ്ടുപേർ പരസ്പരം വെള്ളം തെറ്റിത്തെറിപ്പിക്കാൻ നോക്കുന്ന പോലെയാണത്. അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിവുകളെല്ലാം ഉരുണ്ടിറങ്ങിയ പേന ഇതാ അന്ത്യത്തിലെത്തിയിരിക്കുന്നു; തണുപ്പായിരിക്കുന്നു, ഞാനിനി ഒഴിഞ്ഞ കിടക്കയിലേക്കു കയറുകയും വേണം.

നിന്റെ ഫ്രാൻസ്

---

(വിയന്നായിലെ ഹെഡ്വിഗ് [1888-1953]എന്ന പത്തൊമ്പതുകാരിക്ക് കാഫ്ക എഴുതിയ കത്ത്; അദ്ദേഹമന്ന് പ്രാഗിലെ ക്രിമിനൽ കോടതിൽ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്‌. 1907 വേനൽക്കാലത്ത് മൊറേവിയയിൽ വച്ചാണ്‌ അവർ തമ്മിൽ കാണുന്നത്. ഈ ബന്ധം അല്പായുസ്സായിരുന്നു.)