ഉഗ്രൻ, ദീപ്തിമാനൊരു മാലാഖയുടെ പിന്നാലെ
നിഴലടഞ്ഞ വീഥിയിലൂടെ നീതിമാൻ നടന്നു.
അവന്റെ ഭാര്യയുടെ നെഞ്ചിലൊരു ശോകം കുതറി:
“വൈകിയിട്ടില്ലിനിയും നേരം,
തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കിയാൽ നിനക്കു കാണാം,
നിന്റെ സോദോമിന്റെ ചുവന്ന മട്ടുപ്പാവുകൾ,
നീ പാടിനടന്ന പൂന്തോട്ടം,
നിന്റെ നെയ്ത്തോടമോടിയ നടുമുറ്റം,
നീ ഭർത്താവിനെ സ്നേഹിച്ച,
നിനക്കരുമക്കുട്ടികൾ പിറന്ന വീടിന്റെ
ശൂന്യമായ ജനാലകളും.”
ഒരേയൊരു നോട്ടം:
ഒരു വേദനയുടെ ചാട്ടുളി പാഞ്ഞവളുടെ കണ്ണുകൾ തുന്നിക്കൂടി,
അവളുടെയുടലുപ്പിന്റെ ശല്ക്കങ്ങളായി,
അവളുടെ കാലുകൾ മണ്ണിൽ വേരുറച്ചു.
ആരു കണ്ണീരൊഴുക്കാനുണ്ടിവളെച്ചൊല്ലി?
നമ്മുടെ നഷ്ടങ്ങളിൽ വച്ചത്രയ്ക്കുമഗണ്യമായോ,
ഈയൊരു നഷ്ടം?
എന്നാലുമെന്റെ ഹൃദയം കൊണ്ടു മറക്കില്ല ഞാനിവളെ,
ഒരേയൊരു നോട്ടത്തിനായി ഒരു ജീവിതം ഹോമിച്ചവളെ.
ചിത്രം- ലോത്തിന്റെ പലായനം –വെരോനീസ്‌ (1585)
No comments:
Post a Comment