നീ ഭാവികാലം,
നിത്യതയുടെ തുറസ്സുകൾ തുടുപ്പിയ്ക്കുന്ന മഹോദയം.
രാത്രിയുടെ പലായനത്തിനു കാഹളം,
മഞ്ഞുതുള്ളി നീ, ഉഷഃപൂജ നീ, ബാലിക നീ,
അതിഥിയും മാതാവും നീ, മരണം നീ.
ഏകാന്തതയുടെ നിത്യതയിൽ
വിധിയിൽ നിന്നുയിരെടുക്കുന്ന ഭിന്നരൂപങ്ങൾ നീ.
വിലാപങ്ങൾക്കതീതൻ,
സ്തുതികൾക്കനഭിഗമ്യൻ,
ഒരു വനവൃക്ഷം പോലിന്നതെന്നു പറയരുതാത്തവൻ.
വസ്തുക്കളുടെ സാരഗർഭം നീ,
കൂട്ടിയടച്ച ചുണ്ടുകൾക്കു പിന്നിൽ നിന്റെ നേരൊളിയ്ക്കുന്നു,
അന്യരതന്യഥാ കാണുന്നു:
കപ്പൽ കടവായി, കര കപ്പലായി.
ചിത്രം-ജോസെഫ് വില്യം ടെര്‍ണര്‍ ( 1775-1851 )
1 comment:
നല്ല കവിത
Post a Comment