വഴികളിൽ സൗമ്യമായതേ,
ഞാൻ സ്നേഹിയ്ക്കുന്നു നിന്നെ,
നിന്നോടു മല്ലു പിടിയ്ക്കുമ്പോൾ
നീ വിളയിയ്ക്കുന്നു ഞങ്ങളെ.
ഞങ്ങൾക്കു കുടഞ്ഞാൽ പോകാത്ത
ഗൃഹാതുരത്വമാണു നീ,
എന്നും ഞങ്ങളെച്ചുഴലുന്ന
മഹാവനമാണു നീ,
ഓരോരോ മൗനത്തിലും
ഞങ്ങളാലപിക്കുന്ന ഗാനം നീ,
ഞങ്ങളെ കണ്ണി കോർക്കുന്ന
നിഴലിന്റെ വലയുമാണു നീ,
ഞങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ച നാളിൽത്തന്നെ
നീ സ്വയം സൃഷ്ടിച്ചതും,
നിന്റെ വെയിൽ കുടിച്ചല്ലോ
ഞങ്ങളിത്ര മുതിർത്തതും...
ഇളവെടുക്കട്ടെ നിന്റെ കൈ
ചക്രവാളത്തിന്റെ വിളുമ്പിലിനി,
ഞങ്ങളുടെ അജ്ഞത നിന്നെ മറയ്ക്കുമ്പോൾ
മൗനം കൊണ്ടതും സഹിക്കട്ടെ നീ.
ദൈവത്തിനെഴുതിയ പ്രണയലേഖനങ്ങളില്‍ നിന്ന്‍
2 comments:
നന്ദി!
ഞാനും വന്നു.. വായിച്ചു തുടങ്ങി..
Post a Comment