ഏതൊരാളാകട്ടെ നിങ്ങൾ:
പരിചിതങ്ങൾ നിറഞ്ഞ മുറിയിൽ നിന്നു
സായാഹ്നത്തിലേക്കു കടക്കുക ;
വിദൂരതയ്ക്കു മുന്നിലൊടുക്കത്തേതാണു
നിങ്ങളുടെ വീടെന്നുമറിയുക;
ഏതൊരാളാകട്ടെ നിങ്ങൾ.
ഒന്നു പിടയാൻ പോലും ശേഷിയില്ലാതെ കണ്ടു കഴച്ച കണ്ണുകളാൽ
ഒരിരുണ്ട മരം പതിയെ പിഴുതെടുക്കുക;
മാനത്തതിനെ നാട്ടുക:
മെലിഞ്ഞും നിഴലടഞ്ഞും ഒറ്റയ്ക്കതവിടെ നില്ക്കട്ടെ.
ഒരു ലോകം നിങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചുകഴിഞ്ഞു.
വിപുലമാണത്,
മൗനത്തിൽ തഴയ്ക്കുന്ന വാക്കു പോലെയാണത്.
പിന്നെ,
നിങ്ങളുടെ മനസ്സതിനൊരർത്ഥം മെനഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതിൽപ്പിന്നെ,
കണ്ണുകൾ പിടിവിടട്ടെ, സാവധാനം...
No comments:
Post a Comment