ഇനിയാരെ നോക്കി നീ കരയുമെൻ ഹൃദയമേ?
നിന്നെയുള്ളറിയാത്തവർക്കിടയിലൂടെ
ഞെരുങ്ങിക്കടന്നു നിന്റെ വഴി പോകണം,
നാളുകൾ പോകെയാളുകളൊഴിഞ്ഞുമാറിയും.
അത്രയും വ്യർത്ഥവുമാണതു ഗതി മാറ്റില്ലയെന്നതിനാൽ,
ഭാവിയാണതിനുന്നമെന്നതിനാൽ,
നഷ്ടമാണാ ഭാവിയുമെന്നതിനാൽ.
പണ്ടൊരുനാൾ. വിലപിച്ചു നീ?
എന്തിനെച്ചൊല്ലി?
പാകമെത്തും മുമ്പേ കൊഴിഞ്ഞുപോയൊരാനന്ദക്കനിയെച്ചൊല്ലി.
ഇന്നെന്റെയാനന്ദവൃക്ഷമാകെപ്പിളരുന്നു,
കൊടുങ്കാറ്റിലുലഞ്ഞു പിളരുകയാ-
ണെന്റെയാനന്ദത്തിന്റെയലസവൃക്ഷം.
എന്റെയദൃശ്യദേശത്തതിമോഹനമായി നിന്നതൊന്നേ,
കണ്ണിൽപ്പെടാത്ത മാലാഖമാർക്കെന്നെ
കണ്ണിൽപ്പെടുമാറാക്കിയതും നീയേ.
പാരീസ്‌, 1914 ജൂലൈ
No comments:
Post a Comment