രാവെന്നില്ല, പകലെന്നില്ല, തേങ്ങിക്കരയുന്നു ഞാൻ, കാമുകാ,
മരണം പോലെ നിശ്ശേഷമായൊരു ലയനത്തിനായി.
വരൂ, ബന്ധിക്കൂ, വന്നെന്നെപ്പറിച്ചെടുക്കൂ,
എന്റെ വസ്ത്രമുരിഞ്ഞെടുക്കൂ, എന്റെ നാണം, എന്റെ മറകളും.
വരൂ, വന്നപഹരിക്കൂ,ഈ കൈശോരദേഹത്തെ.
എന്റെ കണ്ണുകൾക്കു വിലക്കൂ,നിദ്രയും നിദ്രയെന്ന സ്വപ്നവും.
കൊള്ളയടിയ്ക്കൂ, ഈ വിപുലജാഗരപ്രപഞ്ചത്തെ,
എന്റെ ജീവിതത്തെ, എന്റെ മരണത്തെ.
സൂര്യൻ കെട്ടു സൃഷ്ടികൾ മൂർച്ഛിക്കുമ്പോൾ,
ഒരേകാന്തലോകത്തിലൊരു ലയനത്തിന്റെ ചുടലയിൽ,
ലജ്ജാവിഹീനരായി, വിവസ്ത്രരായി, രണ്ടു നഗ്നഹൃദയങ്ങളായി,
നീയും ഞാനുമൊരുമിക്കട്ടെ, ഒരനന്തസൗന്ദര്യമാകട്ടെ.
ഇങ്ങനെയുമുണ്ടോ ധൃഷ്ടമായൊരു സ്വപ്നം, പ്രഭോ?
ആ ലയനമെവിടെ നടക്കാൻ, നീ കൂടെയില്ലാതെ?
(കടി ഓ കോമൾ-1886)
No comments:
Post a Comment