1.
ഒരു പോള കണ്ണടച്ചില്ല ഞാനിന്നലെ,
രാവിൽ നിലാവിന്റെ വേലിയേറ്റം-
ആരോ വിളിയ്ക്കുന്നു, ആരോ വിളി കേൾക്കുന്നു,
കേട്ടുകിടന്നു ഞാൻ പുലരുവോളം.
2.
ചെറിമരം പൂ കൊഴിക്കുന്ന കാലം,
ചില്ലകളിൽ മഞ്ഞക്കിളികൾ തത്തുന്ന നാളും:
നിനക്കു നില്ക്കണമെന്നു നീ പറഞ്ഞു,
നിന്റെ കുതിര തളർന്നുവത്രെ;
എനിക്കു പോകണമെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞു,
എന്റെ പട്ടുനൂൽപ്പുഴുക്കൾ വിശന്നിരിക്കയത്രെ.
3.
പരദേശം പോവുകയാണവനെന്നു കേട്ടു,
പുഴയൊഴുകുമിടം വരെ ഞാൻ കൂട്ടു ചെന്നു;
നീട്ടിയ കൈകളിലവനെന്നെപ്പുണർന്നപ്പോൾ
പുഴയൊഴുകിയില്ലൊരു ക്ഷണമെന്നെനിക്കു തോന്നി.
4.
അരപ്പട്ട മുറുക്കിയിരുന്നില്ല ഞാൻ,
ജനാലയിലൂടെ നോക്കാൻ നീ പറയുമ്പോൾ;
എന്റെ പുടവയൊന്നു വിടർന്നുവെങ്കിൽ
ഈ വസന്തകാലത്തെന്നലിനെപ്പഴിക്കൂ.
5.
ഞാൻ നില വിടാത്ത ധ്രുവനക്ഷത്രം,
രാവിലെ കിഴക്കു പോകുന്നു നിന്റെ സൂര്യഹൃദയം,
സന്ധ്യയ്ക്കു പടിഞ്ഞാറും.
(മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തെക്കൻ ചൈനയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ത് സു യെ എന്ന സ്ത്രീ എഴുതിയ കവിതകൾ. ഒരു മദ്യശാലയിലെ പരിചാരിക ആയിരുന്നുവത്രെ അവർ.)
1 comment:
ദൈവമേ,പരിമിത പ്രതിഭകളായ ഇന്നത്തെ കവികളുടെ കൂത്താട്ടത്തിനിടയില്‍ നീ ഇത്തരം അത്ഭുതങ്ങള്‍ നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ മുന്നേ ഞങ്ങള്‍ക്കായി കാത്തുവച്ചിരുന്നല്ലോ.
നന്ദി.
Post a Comment