ഒസിപ് മാൻഡെൽഷ്റ്റം - എനിക്കു കിട്ടിയ ഉടലു വച്ചു ഞാനെന്തു ചെയ്യാൻ...

---

എനിക്കു കിട്ടിയ ഉടലു വച്ചു ഞാനെന്തു ചെയ്യാൻ,
അത്രമേലെന്റേതായതും, അത്രയ്ക്കെന്നോടടുത്തതും?

പറയൂ, ആരോടു ഞാൻ നന്ദി പറയാൻ,
ജീവിക്കാൻ, ശ്വസിക്കാനായതിന്റെ പരിമിതാനന്ദത്തിന്‌?

തോട്ടക്കാരനാണു ഞാൻ, പൂച്ചെടിയും ഞാൻ തന്നെ,
ലോകത്തിന്റെ തടവറയിൽ ഏകാന്തത്തടവിലുമല്ല ഞാൻ.

നിത്യതയുടെ ജനാലച്ചില്ലിൽ പതിഞ്ഞുകാണുന്നില്ലേ,
എന്റെ നിശ്വാസവും, അതിന്റെ ഊഷ്മളതയും.

അതിലൊരു ചിത്രം നിങ്ങൾക്കു വായിച്ചെടുക്കാം,
നാളു ചെല്ലുംതോറും മങ്ങിമങ്ങി വരുന്നതൊന്ന്.

ഈ നിമിഷത്തിന്റെ ചെളി ഒലിച്ചുപോവട്ടെ,
ആ മനോഹരചിത്രമവിടെത്തങ്ങി നിൽക്കട്ടെ.

1909

---

I am given a body — what should I do with it —
Such as it is and only mine?

For the calm joy of breath and life
Whom, tell me whom, am I to thank?

I am the gardener and the flower:
In the world’s darkness I am not alone.

My breath, my body’s warmth
Already show on time’s eternal glass.

A pattern is impressed upon it
That lately has become obscure.

May the dullness of the moment pass away
And not black out that lovely form.

1909.

---