താഴ്വരയിൽ ആ നഗരം ഒരിരുമ്പുതകിടു പോലെ പരന്ന്
തകർത്ത പള്ളിമേട നഖം നീട്ടിയ ചൂണ്ടുകൈ പോലെ
നടപ്പാതകൾക്കു കുടലിന്റെ നിറം
തൊലിയുരിച്ച വീടുകൾ
വെയിലിന്റെ മഞ്ഞത്തിരയ്ക്കു ചുവട്ടിൽ
നിലാവിന്റെ കുമ്മായത്തിരയ്ക്കു ചുവട്ടിൽ
ഒരു നഗരം
ഹാ നഗരം ഇതെന്തു നഗരം
പറയൂ ആ നഗരത്തിന്റെ പേരു പറയൂ
ഏതു നക്ഷത്രത്തിനു ചുവട്ടിൽ
ഏതു പാതയിലെന്നു പറയൂ
അവിടത്തെ മനുഷ്യർ:
അവർ പണിയെടുക്കുന്നതു കശാപ്പുശാലയിൽ
മുരത്ത കോൺക്രീറ്റുകട്ടകൾ പടുത്ത കൂറ്റൻകെട്ടിടത്തിൽ
അവർക്കു ചുറ്റും ചോരയുടെ മണം
മൃഗങ്ങളുടെ പ്രായശ്ചിത്തപ്രാർത്ഥനകൾ
അവിടെ കവികളുണ്ടോ (മൌനികളായ കവികൾ)
പട്ടാളക്കാരുണ്ട് ബാരക്കുകളിൽ ആരവമുണ്ട്
ഞായറാഴ്ചകളിൽ പാലത്തിനപ്പുറത്തെ മുൾക്കാടുകളിൽ
തണുത്ത മണലിൽ തുരുമ്പിച്ച പുല്ലിൽ
പട്ടാളക്കാരെ സ്വീകരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളുണ്ട്
സ്വപ്നങ്ങൾക്കു സമർപ്പിച്ച ഇടങ്ങളുമുണ്ട്
അസാന്നിദ്ധ്യങ്ങളുടെ നിഴലുകൾ
വെള്ളച്ചുമരിൽ വീശുന്ന കൊട്ടകയുണ്ട്
കട്ടിച്ചില്ലുഗ്ളാസ്സിൽ ചാരായം പകരുന്ന മുറികളുണ്ട്
നായ്ക്കളുണ്ട് വിശന്നുമോങ്ങുന്ന നായ്ക്കളുണ്ട്
നഗരത്തിന്റെ അതിരെത്തി എന്നറിയിക്കാൻ
ആ മോങ്ങലുകളുണ്ട് ആമേൻ
നീ എന്നിട്ടും ചോദിക്കുകയാണ്‌
ആ നഗരത്തിന്റെ പേരെന്ത്
ഉഗ്രകോപമർഹിക്കുന്ന നഗരം അതെവിടെ
ഏതു കാറ്റിന്റെ തന്ത്രികളിൽ
ഏതു വായൂസ്തംഭത്തിനടിയിൽ
അവിടെ ജീവിക്കുന്നതാര്‌
നമ്മുടെ തന്നെ തൊലിനിറമായ മനുഷ്യർ
നമ്മുടെ തന്നെ മുഖമുള്ള മനുഷ്യർ
അല്ലെങ്കിൽ
No comments:
Post a Comment