മനുഷ്യസൃഷ്ടികളിൽ വച്ചെനിക്കേറ്റവുമിഷ്ടം
ഉപയോഗിച്ചു പഴകിയവയെ:
ഞണുങ്ങിയതും വക്കു പരന്നതുമായ ചെമ്പുപാത്രങ്ങൾ,
അനേകം കൈകളുടെ തഴമ്പു വീണ മരപ്പിടികളുമായി
കത്തികളും മുള്ളുകളും-
കുലീനരൂപങ്ങളെന്നെനിക്കു തോന്നിയതിവയായിരുന്നു.
അതുപോലെ തന്നെയാണെനിക്ക്
പഴയ വീടുകൾക്കു ചുറ്റും പാകിയ തറക്കല്ലുകൾ:
എത്രയോ കാലടികൾ ചവിട്ടിനടന്നവ, ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തിയവ,
വിടവുകൾക്കിടയിൽ പുല്ലു കേറി വളർന്നവ-
ആഹ്ളാദം തരുന്ന സൃഷ്ടികളാണിവ.
അനേകരുപയോഗത്തിലെടുത്തവ,
പലതവണ ഭേദപ്പെടുത്തിയതിനാൽ
ഭേദപ്പെട്ട രൂപം കൈവരിച്ചവ,
പലരും രുചിയറിഞ്ഞതിനാൽ രുചികരമായവ.
കൈകളറ്റ പ്രതിമാഖണ്ഡങ്ങളും
എനിക്കു പ്രിയങ്ങൾ തന്നെ;
എനിക്കു ജീവനുള്ളവയാണവ.
ഇന്നു താഴെയിട്ടുവെങ്കിലും
ഒരുകാലം മനുഷ്യരേറ്റിനടന്നവയാണവ;
ഇന്നു വീണു കിടക്കുകയാണെങ്കിലും
ഇതു പോലെ നിവർന്നു നിന്നിട്ടുമില്ലവ.
പഴകി ദ്രവിച്ച വീടുകൾക്കിതാ,
വിപുലമായി ഭാവന ചെയ്ത
പണി തീരാത്ത വീടുകളുടെ ഭാവം;
ഊഹിക്കാവുന്നതാണവയുടെ തോതുകളുടെ ചാരുതയെങ്കിലും
നാം കണ്ടറിയണം അവയവയാവാൻ.
അവയുടെ ഉപയോഗം നടന്നുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു,
അവ കാലഹരണപ്പെട്ടുതന്നെ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
എന്നാലുമെന്നെ ധന്യനാക്കുകയാണിവയൊക്കെ.
No comments:
Post a Comment