ഷേക്സ്പിയർ - അരങ്ങുപരിചയമില്ലാത്ത നടൻ...

---

അരങ്ങുപരിചയമില്ലാത്ത നടൻ കാണികൾക്കു മുന്നിലെത്തുമ്പോൾ
പറയേണ്ടതു പറയാൻ മറന്നു ഭയം കൊണ്ടു വിറയ്ക്കുന്നപോലെ,
അമിതരോഷത്താൽ തുളുമ്പിക്കൊണ്ടു ഭയം വിതയ്ക്കുന്ന ഭീകരജന്തു
അതേ ബലാധിക്യം കൊണ്ടുതന്നെ ദുർബലഹൃദയനാവുന്നപോലെ.
അതുപോലാത്മവിശ്വാസമില്ലാതെ പറയേണ്ടതൊക്കെ ഞാൻ മറന്നു,
പ്രണയമെന്ന ചടങ്ങിൽ ആ സന്ദർഭത്തിനുചിതമായ വാക്കുകൾ.
സ്വന്തം പ്രണയബലത്താൽത്തന്നെ തളരുന്നു ഞാനെന്നു തോന്നുന്നു,
അതിന്റെ ചുമടു ചുമന്നു കിതയ്ക്കുകയാണു ഞാനെന്നും.
അതിനാൽ വാചാലരാവട്ടെ, ഞാനെഴുതിവച്ച വാക്കുകൾ-
എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ ഭാഷയ്ക്കു മൂകവ്യാഖ്യാതാക്കളാണവ.
അവ യാചിച്ചുനേടട്ടെ നിന്റെ പ്രണയവും നിന്റെ സമ്മതവും.
എന്റെ നാവിനാവില്ലവയെപ്പോലതിൽ സമർത്ഥരാകുവാൻ.
      നിശബ്ദപ്രണയത്തിന്റെ മുഖത്തെഴുത്തു വായിക്കാൻ പഠിക്കൂ,
      പ്രണയം പറയാതെ പറയുന്നതു കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു കേൾക്കാനും.

---

(ഗീതകങ്ങൾ-23)

---

As an unperfect actor on the stage
Who with his fear is put besides his part,
Or some fierce thing replete with too much rage,
Whose strength’s abundance weakens his own heart.
So I, for fear of trust, forget to say
The perfect ceremony of love’s rite,
And in mine own love’s strength seem to decay,
O’ercharged with burden of mine own love’s might.
O, let my books be then the eloquence
And dumb presagers of my speaking breast,
Who plead for love and look for recompense
More than that tongue that more hath more express’d
O, learn to read what silent love hath writ:
To hear with eyes belongs to love’s fine wit.

---