മഞ്ഞുകാലത്തൊരുനാളിൽ
ഒരു യാത്രയ്ക്കിറങ്ങും നാം,
നീലിച്ച മെത്തയിട്ടു
ചെഞ്ചായം തേച്ച തീവണ്ടിമുറിയിൽ.
ഓരോരോ കോണിലും പതിയിരുപ്പു-
ണ്ടുന്മത്തചുംബനങ്ങൾ.
ജനാലച്ചില്ലിലൂടെ
പുറത്തേയ്ക്കു നോക്കില്ല നീ,
നിനക്കു കാണേണ്ട
മുഖം വക്രിച്ച സന്ധ്യയുടെ നിഴലുകളെ,
അമറുന്ന സത്വങ്ങളവ,
കരിഞ്ചാത്തന്മാർ, കറുത്ത ചെന്നായപ്പറ്റം.
പൊടുന്നനേ നിന്റെ കവിളിന്മേൽ
നീയൊരു പോറലറിയും ...
നിന്റെ കഴുത്തിലൂടോടിനടക്കുന്നു
വിരണ്ട ചിലന്തി പോലൊരു കുഞ്ഞുചുംബനം...
“അതിനെപ്പിടിയ്ക്കൂ”
കഴുത്തു കുനിച്ചും കൊണ്ടു നീ യാചിക്കും,
ഒരുപാടു നേരമെടുത്തു നാം പിടിയ്ക്കും,
ഒരുപാടിടത്തു പോകുമാ ജന്തുവിനെ.
link to image
No comments:
Post a Comment