നെരൂദ- ഉന്മത്തചന്ദ്രികേ പ്രിയേ, ഭീഷണലോഹിതവർണ്ണമേ...

ഉന്മത്തചന്ദ്രികേ പ്രിയേ, ഭീഷണലോഹിതവർണ്ണമേ,
എന്റെ സങ്കേതം തേടിയെത്തുന്നു നീ, കുളിരുന്ന പടവുകൾ കയറി,
കാലം മഞ്ഞണിയിച്ച ഗോപുരമുകളിറങ്ങി,
കൊട്ടിയടച്ച ഹൃദയത്തിന്റെ വിളർത്ത ചുമരുകളുരുമ്മി.

ആരുമറിയില്ല, കോട്ട പോലെ ബലത്ത ഈ ചില്ലുകൊട്ടാരം
വെറും പുറംകാഴ്ച മാത്രമെന്ന്;
ഹതാശമായ തുരങ്കങ്ങൾ തുറക്കുന്ന ചോരയുടെ കോയ്മയ്ക്കാവില്ല
മഞ്ഞുകാലത്തെ തുരത്താനെന്ന്.

അതിനാൽ പ്രിയേ: നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ, നിന്റെ ചർമ്മം, നിന്റെ വെട്ടം, ദുഃഖങ്ങൾ
ജീവിതത്തിന്റെ ഇഷ്ടദാനങ്ങളവ,
പൊഴിയുന്ന മഴയുടെ പാവനവരദാനങ്ങളവ;

വിത്തുകളെ കൈയേറ്റുപോറ്റുന്ന പ്രകൃതിയുടെ സിദ്ധികളവ:
ചാറകളിൽ വീഞ്ഞിന്റെ നിഗൂഢചണ്ഡവാതം,
ഭൂഗർഭത്തിൽ ഗോതമ്പിന്റെ ആകസ്മികജ്വാല.

---

(പ്രണയഗീതകം  – 37)

---

link to image

---