സായാഹ്നത്തിന്റെ പാതയിലൂടെ
സ്വപ്നം കണ്ടു ഞാൻ നടന്നു.
പൊൻനിറമായ കുന്നുകൾ,
പച്ചനിറത്തിൽ പൈനുകൾ,
പൊടി പിടിച്ച ഓക്കുമരങ്ങൾ!...
ഈ വഴി പോകുന്നതേതു വഴി??
ചുണ്ടത്തൊരു പാട്ടുമായി ഞാൻ നടന്നു ,
വഴി പോകുന്നൊരു സഞ്ചാരി...
സായാഹ്നമിരുളുകയായിരുന്നു.
“ഒരു മോഹമുള്ളു തറച്ച നെഞ്ചുമായി-
ട്ടൊരുകാലം ഞാൻ നടന്നു;
പിന്നെയൊരുനാൾ ഞാനതൂരിയെടുത്തു,
ഒന്നുമറിയാതെയായി നെഞ്ചതിൽപ്പിന്നെ.”
പിന്നെ ഭാവം പകരുന്നു ഗ്രാമം,
അതു മൗനത്തിലാഴുന്നു,
അതു ധൂസരമാകുന്നു,
അതു ധ്യാനത്തിലമരുന്നു.
പുഴക്കരെ, പോപ്ളാർ മരങ്ങൾക്കിടയിൽ
കാറ്റു ചൂളം കുത്തുന്നു.
സന്ധ്യ കനക്കുന്നു,
കുടിലമായ വഴി മങ്ങുന്നു, മായുന്നു,
കാണാതെയാവുന്നു.
എന്റെ ഗാനം ചരണമിടുന്നു:
“പൊന്നിന്റെ കൂർത്ത മുള്ളേ,
എനിക്കു മോഹം
നീ തറയ്ക്കുന്ന വേദന
നെഞ്ചിൽ വീണ്ടുമറിയാൻ!”
link to image
No comments:
Post a Comment