ലോര്‍ക്ക - എന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിഴൽ

---

എന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിഴൽ പാഞ്ഞുപോകുന്നു
അക്ഷരങ്ങളുടെ അസ്തമയത്തിലൂടെ,
വാക്കുകളുടെ,
പുസ്തകങ്ങളുടെ മൂടൽമഞ്ഞിലൂടെ.

എന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിഴൽ!

ഞാനെത്തിപ്പെട്ട സന്ധിയിൽ
നഷ്ടബോധങ്ങൾ നിലയ്ക്കുന്നു,
വിലാപത്തിന്റെ നീർത്തുള്ളി
ആത്മാവിന്റെ ചന്ദ്രകാന്തമാവുന്നു.

(എന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിഴൽ!)

കദനത്തിന്റെ നൂൽക്കഴിയഴിഞ്ഞുതീരുന്നു,
ബാക്കിയാവുന്നു പക്ഷേ,
എന്റെ ചുണ്ടുകളുടെ പ്രാക്തനമദ്ധ്യാഹ്നം,
അതിന്റെ യുക്തികൾ,
എന്റെ ദൃഷ്ടികളുടെ പ്രാക്തനമദ്ധ്യാഹ്നം.

ധൂസരനക്ഷത്രങ്ങളുടെ കുടിലദുർഗ്ഗത്തിൽ
എന്റെ വാടിയ വ്യാമോഹം
കെണിയിൽപ്പെട്ടുവീഴുന്നു.

എന്റെ ആത്മാവിന്റെ നിഴൽ!

മതിഭ്രമമെന്റെ ദൃഷ്ടികളെ
കറന്നെടുക്കുന്നു.
‘പ്രണയ’മെന്ന പദം
ശോഷിച്ചുതീരുന്നതും
ഞാൻ കാണുന്നു.

വാനമ്പാടീ!
എന്റെ വാനമ്പാടീ!
നീയിന്നും പാടുകയോ?

---