എന്റെയൊരു ചങ്ങാതിക്കും
എന്നെ മനസ്സിലായിട്ടില്ല;
പള്ളിയിലിരുന്നു ഞാൻ തേങ്ങുമ്പോൾ
അവർ പറയുന്നു:
ഇതാണു ജീവിതം.
എന്റെയൊരു പകലും
എന്റെ കൈകൾ കൂട്ടിപ്പിടിയ്ക്കുന്നില്ല;
വൃഥാ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു,
ഞാൻ ഭയക്കുന്നതൊന്നിനെ:
സ്നേഹത്തെ.
എന്റെയൊരു രാത്രിയും
യാതൊന്നുമെനിയ്ക്കു നല്കുന്നില്ല:
എന്നെയണച്ചുപിടിയ്ക്കുന്നൊരാർദ്രത,
ഒരു സ്വപ്നം, ഒരു പനിനീർപ്പൂ...
എനിയ്ക്കു വിശ്വാസമാവുന്നില്ല,
ഇതു ജീവിതം തന്നെയെന്നും.
റിൽക്കെയുടെ ഒരു ഫ്രഞ്ചുകവിത
1 comment:
:) Good...
Post a Comment