നീലിച്ച ജിമിക്കിപ്പൂവേ!
പൂമ്പാറ്റകൾക്കടകല്ലേ!
നിങ്ങളുടെ ജീവിതം സുഖദമോ,
കാലത്തിന്റെ എക്കൽമണ്ണിൽ?
(ഹേ ബാലകവീ,
തകർക്കൂ നിന്റെ ഘടികാരം!)
വിളർത്ത നീലനക്ഷത്രമേ,
പ്രഭാതത്തിന്റെ പൊക്കിൾച്ചുഴിയേ!
നിങ്ങളുടെ ജീവിതം സുഖദമോ,
നിഴലിന്റെ നുരയിലും പതയിലും?
(ഹേ ബാലകവീ,
തകർക്കൂ നിന്റെ ഘടികാരം!)
നീലിച്ച ഹൃദയമേ,
എന്റെ കിടപ്പറയിലെ ദീപമേ!
നിന്റെ സ്പന്ദനം സ്വസ്ഥമോ,
എന്റെ രക്തത്തിന്റെ കാവ്യതാളമില്ലാതെ?
(ഹേ ബാലകവീ,
തകർക്കൂ നിന്റെ ഘടികാരം!)
എനിക്കു മനസ്സിലാവും നിങ്ങളെയൊക്കെ.
മേശവലിപ്പിൽ ഞാൻ വിട്ടുപോന്നു,
കാലത്തിന്റെ ശലഭത്തെ.
ലോഹത്തുള്ളി പോലതിറ്റുമ്പോൾ
ഒരൊച്ചയുമുണ്ടാകില്ല
എന്റെ മുറിയുടെ പ്രശാന്തതയിൽ.
ഞാനുറങ്ങും സ്വസ്ഥമായി,
നക്ഷത്രങ്ങളേ, ജിമിക്കിപ്പൂക്കളേ,
നിങ്ങളെപ്പോലെ.
പിന്നെയെന്റെ മാറിലൊരു പനിനീർപ്പൂ വിടരുമ്പോൾ
ഒരു പൂമ്പാറ്റ പായ വിടർത്തുമല്ലോ,
നിമിഷങ്ങളുടെ പ്രവാഹത്തിൽ.
1920 ആഗസ്റ്റ്
1 comment:
അരുത്...
ആ ഘടികാരം തകര്ക്കരുത്...:(
Post a Comment