ഇരുണ്ട പ്രണയത്തിന്റെ നിഗൂഢശബ്ദമേ!
ആരെന്നില്ലാത്ത രോദനമേ! മറഞ്ഞ മുറിവേ!
പാരുഷ്യത്തിന്റെ കാരമുള്ളേ, കൊഴിഞ്ഞ കമേലിയാപ്പൂവേ!
ഒഴുക്കില്ലാത്ത കടലേ, കോട്ട കെട്ടാത്ത നഗരമേ!
മുഖം തെഴുത്ത വിപുലരാവേ,
യാതന കൊണ്ടു നടുനിവർന്ന ദിവ്യാചലമേ!
ഹൃദയത്തിലെ വേട്ടനായേ! നായാടിയ ശബ്ദമേ,
അതിരില്ലാത്ത മൗനമേ, വിടർന്ന ലില്ലിപ്പൂവേ!
എന്നെ വിട്ടുപോകൂ, മഞ്ഞിന്റെ പൊള്ളുന്ന ശബ്ദമേ,
വന്ധ്യമായ ഉടലും മാനവും വിലാപിക്കുമ്പോൾ
കള്ളിമുൾക്കാടുകൾക്കിടയിലെനിയ്ക്കു വഴി പിണയാതിരിക്കട്ടെ.
എന്റെ കഠിനകപാലം വിട്ടുപോകൂ,
എന്നിൽ ദയവു കാട്ടൂ, എന്റെ വിലാപത്തെത്തകർക്കൂ!
പ്രണയമാണു ഞാൻ, പ്രകൃതിയാണു ഞാൻ!
No comments:
Post a Comment