നമ്മുടെ കണ്ണുകളടയണമെന്നുവന്നാലതു ദാരുണമല്ലേ?
അന്ത്യമെത്തും മുമ്പു നഷ്ടമാവുന്നതൊക്കെയും കണ്ടുവെന്നാവാൻ
കണ്ണുകൾ നമുക്കു തുറന്നുതന്നെയിരിക്കണം.
നമ്മുടെ പല്ലുകൾ തിളങ്ങുന്നുവെങ്കിലതു ഭയാനകമല്ലേ?
ഈ ശാന്തികാലത്തൊരുമിച്ചു നാം ജീവിക്കുമ്പോൾ
ചാരുതകളൊന്നു പതിഞ്ഞുതന്നെയാവണം.
നമ്മുടെ കൈകളാർത്തിയോടെ കടന്നുപിടിക്കുന്നുവെങ്കിലതതിലും മോശമല്ലേ?
അതിലളിതമാവണം കൈകൾ,
നിവേദ്യമർപ്പിക്കാൻ പാകവും!
റിൽക്കെയുടെ ഒരു ഫ്രഞ്ചുകവിത
No comments:
Post a Comment