ബോദ്‌ലെയെർ - പാരസ്പര്യങ്ങൾ

---

പ്രകൃതി എന്ന ക്ഷേത്രത്തിൽ, വൃക്ഷങ്ങൾ സ്തംഭങ്ങളായ മണ്ഡപങ്ങളിൽ
പതിഞ്ഞ മന്ത്രോച്ചാരണങ്ങളുയരുന്നു, പാതിയറിഞ്ഞവ, പാതി മറഞ്ഞവ;
പ്രതീകങ്ങളുടെ ആ നിബിഡവനങ്ങളിലൂടെ മനുഷ്യനലഞ്ഞുനടക്കുമ്പോൾ
അവയുടെ കണ്ണുകളവനെപ്പിന്തുടരുന്നു, തങ്ങൾക്കു ബന്ധുവാണവനെന്നപോലെ.

വിദൂരവും ദീർഘവുമായ പ്രതിധ്വനികളതീതങ്ങളിൽ വിലയിക്കുമ്പോൾ
ഗഹനവുമസ്പഷ്ടവുമായൊരു സ്വരമവിടെനിന്നു പിറക്കുമ്പോലെ,
-ഇരുണ്ട രാത്രി പോലെ വിപുലമായി, തെളിഞ്ഞ പകലു പോലെ വിശദമായി-
ഒന്നു മറ്റൊന്നുപോലാവുന്നു, വർണ്ണങ്ങൾ, ശബ്ദങ്ങൾ, സൌരഭ്യങ്ങളും.

പരിമളങ്ങളുണ്ട് ചിലവ, ശിശുവിന്റെ നിർമ്മലചർമ്മം പോലെ മസൃണം,
പുല്ലാങ്കുഴലുകൾ പോലെ മധുരം, ഈറൻ പുല്പരപ്പു പോലെ ഹരിതം;
-ഇനിയുമുണ്ടു ചിലവ, സമൃദ്ധം, സങ്കീർണ്ണം, വിജയോന്മത്തം, ജീർണ്ണം,

പരിമാണങ്ങളെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ടനന്തതയിലേക്കു വ്യാപിക്കുന്നവ:
കസ്തൂരിയും കുന്തിരിക്കവും പോലെ, മൂരും സാമ്പ്രാണിയും പോലെ;
അവ കീർത്തിക്കുന്നു, ഉടലിന്റെ ആനന്ദങ്ങളെ, ആത്മാവിന്റെ മൂർച്ഛകളെ.

---

(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ-4)

സ്വീഡിഷ് ശാസ്ത്രജ്ഞനായ സ്വീഡൻബർഗിന്റെ  ഭൌതികവും ആദ്ധ്യാത്മികവുമായ തലങ്ങൾ തമ്മിൽ ഒരു പാരസ്പര്യമുണ്ടെന്നും, ആദ്ധ്യാത്മികയാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടെ പ്രതീകങ്ങളാണ്‌ ഭൌതികവസ്തുക്കളെന്നുമുള്ള മിസ്റ്റിക് സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ബോദ്ലെയർക്കു പരിചിതമായിരുന്നു.

---

Correspondances

La Nature est un temple où de vivants piliers
Laissent parfois sortir de confuses paroles;
L'homme y passe à travers des forêts de symboles
Qui l'observent avec des regards familiers.

Comme de longs échos qui de loin se confondent
Dans une ténébreuse et profonde unité,
Vaste comme la nuit et comme la clarté,
Les parfums, les couleurs et les sons se répondent.

II est des parfums frais comme des chairs d'enfants,
Doux comme les hautbois, verts comme les prairies,
— Et d'autres, corrompus, riches et triomphants,

Ayant l'expansion des choses infinies,
Comme l'ambre, le musc, le benjoin et l'encens,
Qui chantent les transports de l'esprit et des sens.

— Charles Baudelaire

Correspondences

Nature is a temple in which living pillars
Sometimes give voice to confused words;
Man passes there through forests of symbols
Which look at him with understanding eyes.

Like prolonged echoes mingling in the distance
In a deep and tenebrous unity,
Vast as the dark of night and as the light of day,
Perfumes, sounds, and colors correspond.

There are perfumes as cool as the flesh of children,
Sweet as oboes, green as meadows
— And others are corrupt, and rich, triumphant,

With power to expand into infinity,
Like amber and incense, musk, benzoin,
That sing the ecstasy of the soul and senses.

— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)

Correspondences

Nature's a temple where each living column,
At times, gives forth vague words. There Man advances
Through forest-groves of symbols, strange and solemn,
Who follow him with their familiar glances.

As long-drawn echoes mingle and transfuse
Till in a deep, dark unison they swoon,
Vast as the night or as the vault of noon —
So are commingled perfumes, sounds, and hues.

There can be perfumes cool as children's flesh,
Like fiddIes, sweet, like meadows greenly fresh.
Rich, complex, and triumphant, others roll

With the vast range of all non-finite things —
Amber, musk, incense, benjamin, each sings
The transports of the senses and the soul.

— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)

Correspondences

All nature is one temple, the living aisles whereof
Murmur in a soft language, half strange, half understood;
Man wanders there as through a cabalistic wood,
Aware of eyes that watch him in the leaves above.

Like voices echoing in his senses from beyond
Life's watery source, and which into one voice unite,
Vast as the turning planet clothed in darkness and light,
So do all sounds and hues and fragrances correspond.

Perfumes there are as sweet as the music of pipes and strings,
As pure as the naked flesh of children, as full of peace
As wide green prairies — and there are others, having the whole

Corrupt proud all-pervasiveness of infinite things,
Like frankincense, and musk, and myrrh, and ambergris,
That cry of the ecstasy of the body and of the soul.

— George Dillon, Flowers of Evil (NY: Harper and Brothers, 1936)

Correspondences

In Nature's temple, living pillars rise,
Speaking sometimes in words of abstruse sense;
Man walks through woods of symbols, dark and dense,
Which gaze at him with fond familiar eyes.
Like distant echoes blent in the beyond
In unity, in a deep darksome way,
Vast as black night and vast as splendent day,
Perfumes and sounds and colors correspond.

Some scents are cool as children's flesh is cool,
Sweet as are oboes, green as meadowlands,
And others rich, corrupt, triumphant, full,
Expanding as infinity expands:
Benzoin or musk or amber that incenses,
Hymning the ecstasy of soul and senses.

— Jacques LeClercq, Flowers of Evil (Mt Vernon, NY: Peter Pauper Press, 1958)

Correspondances

Nature's a fane where down each corridor
of living pillars, darkling whispers roll,
— a symbol-forest every pilgrim soul
must pierce, 'neath gazing eyes it knew before.

like echoes long that from afar rebound,
merged till one deep low shadowy note is born,
vast as the night or as the fires of morn,
sound calls to fragrance, colour calls to sound.

cool as an infant's brow some perfumes are,
softer than oboes, green as rainy leas;
others, corrupt, exultant, rich, unbar

wide infinities wherein we move at ease:
— musk, ambergris, frankincense, benjamin
chant all our soul or sense can revel in.

— Lewis Piaget Shanks, Flowers of Evil (New York: Ives Washburn, 1931)

---

http://www.studiocleo.com/librarie/baudelaire/critique.html

---

link to image

---