രാത്രിയിൽ കുപ്പിക്കുള്ളിൽ മദിരയുടെയാത്മാവിങ്ങനെ പാടി:
“അരക്കിന്റെ മുദ്ര വച്ച ചില്ലിന്റെ തടവറയ്ക്കുള്ളിൽ നിന്നും
വേരറ്റ മനുഷ്യാ, നിന്റെ നന്മക്കായി ഞാനയയ്ക്കുന്നു,
നിറയെ വെളിച്ചവും സാഹോദര്യവുമായൊരു ഗാനം!
എനിക്കറിയാം, കത്തിയെരിയുന്ന കുന്നിൻചരിവിൽ
പൊള്ളുന്ന വെയിലത്തെത്ര വിയർപ്പൊഴുക്കുന്നു നീയെന്ന്,
എനിക്കു ജീവൻ നൽകാൻ, എനിക്കാത്മാവു നൽകാൻ;
അതിനാൽ നിന്നോടു കൃതഘ്നത കാണിക്കില്ല ഞാൻ.
പണിയെടുത്തു തളർന്നവന്റെ തൊണ്ടയിലൂടിറങ്ങുമ്പോൾ
ഇത്രയാണു ഞാനറിയുന്ന ആനന്ദമെന്നെങ്ങനെ പറയാൻ!
തണുത്ത നിലവറകളെക്കാൾ കിടന്നുറങ്ങാനെനിക്കു ഹിതം
അവന്റെ ചൂടുള്ള നെഞ്ചിന്റെ സുഖകരമായ കുഴിമാടം!
കേട്ടുവോ, ഞായറാഴ്ചകളിൽ മാറ്റൊലിക്കുന്ന സംഘഗാനങ്ങൾ?
എന്റെ പിടയ്ക്കുന്ന നെഞ്ചിൽ അഭിലാഷങ്ങളുടെ കൊഞ്ചലുകൾ?
മേശ മേൽ കൊടുംകൈ കുത്തൂ, കുപ്പായക്കൈ തെറുത്തുകയറ്റൂ,
എന്റെ കീർത്തനങ്ങളാലപിക്കൂ, നിനക്കു നൽകാം ഞാൻ ശമം!
നിന്റെ പെണ്ണിന്റെ കണ്ണിൽ തവിഞ്ഞ നാളം ഞാൻ കൊളുത്താം,
നിന്റെ മകനു കരുത്തു നൽകാം, അവന്റെ കവിളിനു തുടുപ്പു പകരാം,
ജീവിതമെന്ന പന്തയത്തിലോടിത്തളർന്ന മനുഷ്യന്‌
മുറുകിയ പേശികൾക്കയവു വരുത്താൻ ഞാനെണ്ണയുമാവാം!
നിന്റെ ഉർവരതയിൽ വന്നുവീഴുന്ന അമൃതകണം ഞാൻ,
ദിവ്യനായൊരുഴവൻ വിതയ്ക്കുന്ന അനർഘബീജം ഞാൻ;
നമ്മുടെ പ്രണയത്തിൽ നിന്നൊരപൂർവ്വകവിത പിറക്കട്ടെ,
വിചിത്രപുഷ്പം പോലതു ദൈവത്തിനു നേർക്കു വിടരട്ടെ!“
(പാപത്തിന്റെ പൂക്കൾ-104)
L'Ame du Vin
Un soir, l'âme du vin chantait dans les bouteilles:
«Homme, vers toi je pousse, ô cher déshérité,
Sous ma prison de verre et mes cires vermeilles,
Un chant plein de lumière et de fraternité!
Je sais combien il faut, sur la colline en flamme,
De peine, de sueur et de soleil cuisant
Pour engendrer ma vie et pour me donner l'âme;
Mais je ne serai point ingrat ni malfaisant,
Car j'éprouve une joie immense quand je tombe
Dans le gosier d'un homme usé par ses travaux,
Et sa chaude poitrine est une douce tombe
Où je me plais bien mieux que dans mes froids caveaux.
Entends-tu retentir les refrains des dimanches
Et l'espoir qui gazouille en mon sein palpitant?
Les coudes sur la table et retroussant tes manches,
Tu me glorifieras et tu seras content;
J'allumerai les yeux de ta femme ravie;
À ton fils je rendrai sa force et ses couleurs
Et serai pour ce frêle athlète de la vie
L'huile qui raffermit les muscles des lutteurs.
En toi je tomberai, végétale ambroisie,
Grain précieux jeté par l'éternel Semeur,
Pour que de notre amour naisse la poésie
Qui jaillira vers Dieu comme une rare fleur!»
— Charles Baudelaire
The Soul of Wine
One night, the soul of wine was singing in the flask:
"O man, dear disinherited! to you I sing
This song full of light and of brotherhood
From my prison of glass with its scarlet wax seals.
I know the cost in pain, in sweat,
And in burning sunlight on the blazing hillside,
Of creating my life, of giving me a soul:
I shall not be ungrateful or malevolent,
For I feel a boundless joy when I flow
Down the throat of a man worn out by his labor;
His warm breast is a pleasant tomb
Where I'm much happier than in my cold cellar.
Do you hear the choruses resounding on Sunday
And the hopes that warble in my fluttering breast?
With sleeves rolled up, elbows on the table,
You will glorify me and be content;
I shall light up the eyes of your enraptured wife,
And give back to your son his strength and his color;
I shall be for that frail athlete of life
The oil that hardens a wrestler's muscles.
Vegetal ambrosia, precious grain scattered
By the eternal Sower, I shall descend in you
So that from our love there will be born poetry,
Which will spring up toward God like a rare flower!"
— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)
The Soul of Wine
One night the wine was singing in the bottles:
"Mankind, dear waif, I send to you, in spite
Of prisoning glass and rosy wax that throttles,
A song that's full of brotherhood and light.
I know what toil, and pain, and sweat you thole,
Under the roasting sun on slopes of fire,
To give me life and to beget my soul —
So I will not be thankless to my sire,
Because I feel a wondrous joy to dive
Down, clown the throat of some work-wearied slave.
His warm chest is a tomb wherein I thrive
Better than in my subterranean cave.
Say, can you hear that rousing catch resound
Which hope within my beating heart sings high?
(With elbows on the table, sprawl around,
Contented hearts! my name to glorify.)
I'll light the eyes of your delighted wife.
Your son I'll give both rosy health and muscle
And be to that frail athlete of this life
Like oil that primes the wrestler for the tussle,
In you I fall, ambrosia from above,
Sown by the hand of the eternal Power,
That poetry may blossom from our love
And rear to God its rare and deathless flower!"
— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)
No comments:
Post a Comment