യാത്ര പോകുമ്പോൾ
രാത്രിയായി:
ഒരു മരത്തണൽ
ഞാനെന്റെ സത്രമാക്കി.
ഒരു പാതിരാപ്പൂവാകട്ടെ
എനിക്കിന്നാതിഥേയൻ.
തെയിരാ തദനോരി (1096-1153)
ഈ മുടി ഞാൻ
മുറിക്കില്ല പ്രിയനേ,
നിന്റെ കൈയവിടെ-
ത്തങ്ങിയതല്ലേ.
-മന്യോഷു
കാസുഗാ ചതുപ്പിലെ പുല്പരപ്പിൽ
ഇന്നൊരു നാളെയ്ക്കു തീയിടരുതേ:
തളിരില പോലെ മൃദുല,
എന്റെ ഭാര്യയുമൊത്തു
ഞാനിന്നുറങ്ങുന്നതവിടെ.
-കോക്കിൻഷു
മരച്ചില്ലകൾക്കിടയിലൂടെ
നിലാവരിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ
ശരൽക്കാലമായെന്നറിയുക,
ആധികളും വ്യാധികളുമായി.
-കോക്കിൻഷു
വാർദ്ധക്യം വരവുണ്ടെന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ
പടി കൊട്ടിയടച്ചേനെ ഞാൻ,
‘വീട്ടിലാരുമില്ലെ’ന്നു പറഞ്ഞേനേ,
‘തന്നെക്കാണേണ്ടെ’ന്നു പറഞ്ഞേനേ.
-കോക്കിൻഷു
ഒരായിരം കിളികൾ
കലപില കൂട്ടുന്ന വസന്തത്തിൽ
സർവതും പുതുതാകുന്നു,
ഞാൻ മാത്രം പഴകുന്നു.
-കോക്കിൻഷു
എന്റെ മലയോരഗ്രാമത്തിൽ
ഇതിലുമേകാന്തമാണു ഹേമന്തം;
അവിടെ വാടിവീഴുന്നു,
പുല്ലും മനുഷ്യനുമൊരുപോലെ.
-മീനാമോട്ടൊ മുനേയുകി
No comments:
Post a Comment