ഒരുനാളും പിരിയാതെ പിശാചെന്റെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നു,
തൊട്ടാലറിയാത്ത വായു പോലവനെന്നെച്ചുഴലുന്നു;
ശ്വസിക്കുമ്പോഴുള്ളിൽക്കടന്നവൻ ശ്വാസകോശമെരിക്കുന്നു,
ആർത്തി തീരാത്ത തൃഷ്ണയുടെ തിന്മ കൊണ്ടെൻ്റെയുള്ളു നിറയ്ക്കുന്നു.
കലയോടാണെന്റെ സ്നേഹമെന്നവനറിയുന്നതിനാൽ
ചിലനേരമൊരു മോഹിനിയുടെ വടിവിലവൻ വരുന്നു,
കപടന്യായങ്ങളോരോന്നവൻ നിരത്തുന്നു,
ആ ദുഷിച്ച വിഷചഷകമെന്റെ ചുണ്ടിലേക്കടുപ്പിക്കുന്നു.
അങ്ങനെയവനെന്നെ ദൈവദൃഷ്ടിയിൽ നിന്നകറ്റുന്നു,
മടുപ്പിന്റെ പരിധിയറ്റ നിർജ്ജനമായ തുറസ്സുകളിൽ
കിതച്ചും വേയ്ച്ചും ഗതികെട്ടും ഞാനലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
എന്റെ പകച്ച കണ്ണുകൾക്കു മുന്നിലവനെടുത്തെറിയുന്നു,
പൊട്ടിപ്പിളർന്ന മുറിവുകൾ, കറ പറ്റിയ ഉടയാടകൾ,
വിനാശത്തിന്റെ ചോരയിറ്റുന്ന പീഡനോപകരണങ്ങൾ.
La Destruction
Sans cesse à mes côtés s'agite le Démon;
II nage autour de moi comme un air impalpable;
Je l'avale et le sens qui brûle mon poumon
Et l'emplit d'un désir éternel et coupable.
Parfois il prend, sachant mon grand amour de l'Art,
La forme de la plus séduisante des femmes,
Et, sous de spécieux prétextes de cafard,
Accoutume ma lèvre à des philtres infâmes.
II me conduit ainsi, loin du regard de Dieu,
Haletant et brisé de fatigue, au milieu
Des plaines de l'Ennui, profondes et désertes,
Et jette dans mes yeux pleins de confusion
Des vêtements souillés, des blessures ouvertes,
Et l'appareil sanglant de la Destruction!
— Charles Baudelaire
Destruction
The Demon is always moving about at my side;
He floats about me like an impalpable air;
I swallow him, I feel him burn my lungs
And fill them with an eternal, sinful desire.
Sometimes, knowing my deep love for Art, he assumes
The form of a most seductive woman,
And, with pretexts specious and hypocritical,
Accustoms my lips to infamous philtres.
He leads me thus, far from the sight of God,
Panting and broken with fatigue, into the midst
Of the plains of Ennui, endless and deserted,
And thrusts before my eyes full of bewilderment,
Dirty filthy garments and open, gaping wounds,
And all the bloody instruments of Destruction!
— William Aggeler, The Flowers of Evil (Fresno, CA: Academy Library Guild, 1954)
Destruction
Always the Demon fidgets here beside me
And swims around, impalpable as air:
I drink him, feel him burn the lungs inside me
With endless evil longings and despair.
Sometimes, knowing my love of Art, he uses
Seductive forms of women: and has thus,
With specious, hypocritical excuses,
Accustomed me to philtres infamous.
Leading me wayworn into wastes untrod
Of boundless Boredom, out of sight of God,
Using all baits to compass my abduction,
Into my eyes, confused and full of woe,
Soiled clothes and bleeding gashes he will throw
And all the grim regalia of Destruction.
— Roy Campbell, Poems of Baudelaire (New York: Pantheon Books, 1952)
No comments:
Post a Comment