Monday, September 17, 2012

ജാപ്പനീസ് കവിത–പ്രാചീനകാലം - 3

Kuniyoshi_Utagawa,_Women_14

സ്ത്രീകളെഴുതിയ കവിതകൾ


ലോകത്തിനു കണ്ണുകളത്രയധികമായിരിക്കെ
നിന്നെയാശിച്ചുരുകാനേ എനിക്കാവൂ,
നടക്കല്ലു പോലരികത്താണു നീയെങ്കിലും.

-മന്യോഷു


പോയ രാത്രിയിൽ
ഞാനൊരുടവാൾ സ്വപ്നം കണ്ടു;
നാമൊരുമിക്കുമെന്നോ,
അതിനർത്ഥം?

-മന്യോഷു



ഞാൻ നിന്നെയോർത്തിരിക്കാം,
നീ എന്നെ മറക്കുകയുമരുത്.
കടലോരത്തു കാറ്റു വീശുമ്പോലെ
അതു നിലയ്ക്കാതെയുമിരിക്കട്ടെ.

-മന്യോഷു


രണ്ടു തോണികളിലാണു
നമുക്കു യാത്രയെന്നറിയുമ്പോൾ
കണ്ണീരും തിരകളുമെന്നെ നനയ്ക്കുന്നു.

-ഇസുമി ഷികിബു


ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളി പോലെ മാഞ്ഞുപോകാൻ
നിങ്ങളെന്നെ വിട്ടിരുന്നുവെങ്കിൽ;
പകരം നിങ്ങളെന്നെ ഒരു രത്നമാക്കി,
ആർക്കുമുപകരിക്കാതെ.

-ഇസുമി ഷികിബു


തെളിഞ്ഞ ചന്ദ്രനെയാവാം
അന്യരീ രാത്രിയിൽ കാണുക;
എന്റെ കണ്ണുകൾക്കതു നിഴലടഞ്ഞതും
കണ്ണീരു കൊണ്ടു മറഞ്ഞതും.

-ഇസുമി ഷികിബു


എന്താണു ശോകം?
സ്വപ്നം
മാത്രമായ ജീവിതം.

-ഇസുമി ഷികിബു


2 comments:

Nidheesh Krishnan said...

മനോഹരം

മറ്റൊരാള്‍ said...

എന്തിനാണ് കൂടുതല്‍ വരികള്‍......