വെർലേൻ - മൂന്നു കൊല്ലത്തില്പിന്നെ

---

ഇളകിയാടുന്ന ഇടുക്കുപടി ഞാൻ തള്ളിത്തുറന്നു,
ആ കൊച്ചുതോപ്പിലൂടലസമായി ഞാൻ നടന്നു;
പുലരിയിലെ സൌമ്യസൂര്യനതിനെത്തിളക്കിയിരുന്നു,
ഓരോ പൂവിലുമൊരീറൻ നക്ഷത്രമതു ചാർത്തിയിരുന്നു.

യാതൊന്നും മാറിയിട്ടില്ല: ഇന്നുമെനിക്കവിടെക്കാണാം:
ഓർമ്മയിൽ പിണഞ്ഞുമുറ്റിയ വള്ളികൾ, ചൂരൽക്കസേരകൾ,
അന്നെന്ന പോലെ വെള്ളി കിലുങ്ങുന്ന ജലധാര,
തീരാശോകത്തിന്റെ നിശ്വാസവുമായി അശോകമരങ്ങൾ.

അക്കാലമെന്നപോലെ വിറക്കൊള്ളുന്ന പനിനീർപ്പൂക്കൾ,
നെടിയ തണ്ടുകളിൽ ഗർവിഷ്ഠരായി ലില്ലിപ്പൂക്കൾ,
എനിക്കു പേരെടുത്തറിയുന്നവർ, വന്നുപോകുന്ന കിളികൾ.
ഉദ്യാനദേവതയുടെ പ്രതിമയും ഞാനവിടെക്കണ്ടു,

നടവഴിയ്ക്കൊടുവിൽ, ചായവും കുമ്മായവുമടർന്നും,
-ജമന്തിപ്പൂക്കളുടെ വിരസഗന്ധത്തിനിടയിൽ,  ചടച്ചും.

---

Après trois ans

Ayant poussé la porte étroite qui chancelle,
Je me suis promené dans le petit jardin
Qu'éclairait doucement le soleil du matin,
Pailletant chaque fleur d'une humide étincelle.
Rien n'a changé. J'ai tout revu : l'humble tonnelle
De vigne folle avec les chaises de rotin...
Le jet d'eau fait toujours son murmure argentin
Et le vieux tremble sa plainte sempiternelle.
Les roses comme avant palpitent ; comme avant,
Les grands lys orgueilleux se balancent au vent,
Chaque alouette qui va et vient m'est connue.
Même j'ai retrouvé debout la Velléda,
Dont le plâtre s'écaille au bout de l'avenue,
- Grêle, parmi l'odeur fade du réséda.
 
After Three Years
Having pushed open the narrow wobbling gate,
I strolled around in the little garden
Gently illuminated by the morning sun
Spangling each flower with a damp flash of light.

The simple arbor: it’s all still here, nothing’s different,
The madly-growing vines, the chairs of cane…
Always making its silver murmur, the fountain,
And the old aspen its perpetual lament.

Just as before, the roses throb; as before,
the huge proud lilies waver in the air.
I know every lark, coming and going.

I’ve even found the statue of the barbarian prophetess
Still upright down the walk, her plaster spalling
—Slender, amid the mignonette’s insipidities.
trans: Karl Kirchwey

---

link to image

---