വെർലേൻ - വിമൂകം

---

നമുക്കു മേലത്രയുമുയരത്തിൽ
മരച്ചില്ലകൾ നിഴലുകൾ മെടയുമ്പോൾ
ആ ഗഹനമൂകതയിലേക്കു
നമ്മുടെ പ്രണയത്തെ നാമമുഴ്ത്തുക.

പൈന്മരങ്ങളലസമുലയുമ്പോൾ
ഒരേയൊരാത്മാവായി, ഒരു ഹൃദയമായി,
ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ മൂർച്ഛകളായി
അവയിലേക്കു നാം കലരുക.

നിന്റെ കണ്ണുകൾ പാതിയടയ്ക്കുക,
കൈകൾ മാറോടു ചേർക്കുക,
നിന്റെ നിദ്രാണഹൃദയത്തിൽ നിന്നും
വ്യർത്ഥമോഹങ്ങളെ നാടുകടത്തുക.

നിന്റെ കാൽക്കലെ പുൽക്കൊടികളെപ്പിന്നെ
തെന്നലിന്റെ താരാട്ടു തഴുകുമ്പോൾ
അതിന്നടിമകളാവുക നീയും ഞാനും,
അതിന്റെ വശ്യത്തിനും, മാധുര്യത്തിനും.

പിന്നെ, ഓക്കുമരങ്ങളെ ഇരുളിലാഴ്ത്തി
ഭവ്യരാത്രി വന്നണയുമ്പോൾ
രാപ്പാടികൾ പാടിത്തുടങ്ങട്ടെ
നമ്മുടെ നൈരാശ്യത്തിന്റെ ദാരുണഗാനം.

---

En sourdine

Calmes dans le demi-jour
Que les branches hautes font,
Pénétrons bien notre amour
De ce silence profond.

[Fondons]1 nos âmes, nos cœurs
Et nos sens extasiés,
Parmi les vagues langueurs
Des pins et des arbousiers.

Ferme tes yeux à demi,
Croise tes bras sur ton sein,
Et de ton cœur endormi
Chasse à jamais tout dessein.

Laissons-nous persuader
Au souffle berceur et doux
Qui vient, à tes pieds, rider
Les ondes des gazons roux.

Et quand, solennel, le soir
Des chênes noirs tombera
Voix de notre désespoir,
Le rossignol chantera.

 

In Muted Tone

BY PAUL VERLAINE

TRANSLATED BY NORMAN R. SHAPIRO

Gently, let us steep our love

In the silence deep, as thus,

Branches arching high above

Twine their shadows over us.

Let us blend our souls as one,

Hearts’ and senses’ ecstasies,

Evergreen, in unison

With the pines’ vague lethargies.

Dim your eyes and, heart at rest,

Freed from all futile endeavor,

Arms crossed on your slumbering breast,

Banish vain desire forever.

Let us yield then, you and I,

To the waftings, calm and sweet,

As their breeze-blown lullaby

Sways the gold grass at your feet.

And, when night begins to fall

From the black oaks, darkening,

In the nightingale’s soft call

Our despair will, solemn, sing.

---

 

link to image

---