ഇന്നു വന്നെത്തുന്നു, ഇന്നലെയുടെ ജഡഭാരവും പേറി,
നാളെയുടെ ചിറകുകളുമായി.
ഇന്നു കടലിന്റെ വാർദ്ധക്യം,
നാളെയുടെ ചേരുവ.
വെയിലോ നിലാവോ മോന്തുന്ന നിന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ
പോയ നാളിന്റെയിതളുകൾ വന്നുപറ്റുന്നു;
നിഴലടഞ്ഞ തെരുവിലൂടിന്നലെയലഞ്ഞെത്തുന്നു,
മറക്കൊല്ലേ തന്റെ മുഖമെന്നു നമ്മെയോർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
ഇന്നലെ, ഇന്ന്, നാളെ
പൊരിച്ച മൂരിക്കുട്ടി പോലേതോ ഉദരത്തിൽപ്പോയിമറയുകയാണെല്ലാം,
അറവമാടുകൾ പോലെ ഊഴം കാക്കുന്നു നമ്മുടെ നാളുകൾ.
നിന്റെ ഹൃദയത്തിൽപ്പക്ഷേ, അപ്പത്തിന്റെ മാവു വിതറുന്നു കാലം,
എന്റെ പ്രണയം ടെമുക്കോവിലെ കളിമണ്ണു കൊണ്ടൊരടുപ്പു കൂട്ടുന്നു,
എന്റെയാത്മാവിനന്നന്നത്തെയപ്പം നീ.
പ്രണയഗീതകം - 77
No comments:
Post a Comment