1
അവരവനൊരു വിരൽ കൊടുത്തു,
ഒരു കൈ തന്നെ അവനെടുത്തു
അവരെനിക്കൊരു കൈ തന്നു:
ചെറുവിരൽ പോലും ഞാനെടുത്തില്ല.
എന്റെ ഹൃദയം ആദ്യവികാരങ്ങളെടുത്തുയർത്താൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ
കാളക്കൂറ്റന്മാരെ വലിച്ചുകീറാൻ പരീശിലിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ.
വെള്ളക്കുഴലിൽ നിന്നു തുള്ളിയിറ്റുന്ന പോലെയായിരുന്നു
എന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പുകൾ,
അവന്റെ ഹൃദയത്തുടിപ്പുകൾ
കെട്ടിടം പണി തീർക്കുന്ന ചുറ്റികയടികളായിരുന്നു.
എന്റെ വലിയേട്ടനായിരുന്നു അവൻ
എനിക്കുടുക്കാൻ കിട്ടിയത്
അവനിട്ടുപഴകിയവയും.
2
അവന്റെ ശിരസ്സ് ഒരു വടക്കുനോക്കിയന്ത്രം പോലെ
തന്റെ ഭാവിയുടെ സുനിശ്ചിതമായ ദിക്കിന്നതെന്ന്
എപ്പോഴുമവനു കാട്ടിക്കൊടുത്തിരുന്നു.
തന്റെ വാഴ്ച വരുന്ന മുഹൂർത്തത്തിൽ മുഴങ്ങാൻ
ചാവി കൊടുത്തുവച്ച ഘടികാരം പോലെയായിരുന്നു
അവന്റെ ഹൃദയം.
എല്ലാവരും ഉറങ്ങിക്കിടക്കുമ്പോൾ
സകല കന്മടകളുടെയും ഒച്ചയടയും വരെ
അവൻ കിടന്നലറിയിരുന്നു.
അവനെത്തടുക്കാൻ ആരുമുണ്ടായില്ല!
കഴുതകൾ മാത്രം ഒടുവിൽ
മഞ്ഞപ്പല്ലുകളിളിച്ചുകാട്ടി.
3
അവൻ കഴുതകളെത്തേടിപ്പോയപ്പോൾ
മരിച്ചുപോയ പ്രവാചകന്മാർ കാലചക്രം തിരിച്ചു.
അതേ കഴുതകളെത്തന്നെ
ഇന്നു ഞാനും കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു.
അവയെ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ
എനിക്കറിയില്ലെന്നു മാത്രം.
എന്നെത്തൊഴിക്കുകയാണവ.
വൈക്കോലൊത്തു വളർന്ന ഞാൻ
കതിർക്കനം താങ്ങാനാവാതെ ചാഞ്ഞു.
അവന്റെ നിശ്വാസം പക്ഷേ,
സ്വന്തം ചരിത്രത്തിന്റെ ചക്രവാതങ്ങളായിരുന്നു.
അവനെ അഭിഷേകം ചെയ്തത്
മല്ലന്മാരുടെ കുഴമ്പുകൾ പോലെ
അഭിജാതമായ തൈലങ്ങളായിരുന്നു.
ഒലീവുമരങ്ങളോടവൻ മല്ലു പിടിച്ചു,
അവനവയെ മുട്ടുകാലിൽ വീഴ്ത്തി.
ആയാസത്താൽ ഭൂമിയുടെ നെറ്റിയിൽ
വേരുകൾ മുഴച്ചു.
പ്രവാചകന്മാർ ഗോദയിൽ നിന്നോടിക്കളഞ്ഞു;
ദൈവം മാത്രം ശേഷിച്ചു:
ദൈവമെണ്ണുകയായിരുന്നു,
ഏഴ്...എട്ട്...ഒമ്പത്...പത്ത്...
ജനങ്ങൾ അവനെ കൊണ്ടാടി.
വീണവരിലൊരാളുമെഴുന്നേറ്റില്ല.
അവൻ ജയിച്ചുകഴിഞ്ഞു.
4
ക്ഷീണിതനാണു ഞാൻ,
എന്റെ കിടക്കയിലാണാണെന്റെ രാജ്യഭാരം.
എന്റെയുറക്കം ന്യായം
എന്റെ സ്വപ്നം എന്റെ ന്യായവിധിയും.
നാളത്തേക്കായി ഞാനെന്റെയുടുപ്പുകൾ
കസേരക്കൈയിൽ തൂക്കിയിടുന്നു.
അവൻ ആകാശത്തിന്റെ ചുമരിൽ
സുവർണ്ണരോഷത്തിന്റെ ചട്ടത്തിൽ
തന്റെ രാജ്യം തൂക്കിയിട്ടു.
എന്റെ കൈകൾ പോരാ ,
ഒരു പൊതി കെട്ടാൻ നീളം തികയാത്ത ചരടു പോലെ.
അവന്റെ കൈകളോ, തുറമുഖത്തെ ചങ്ങലകൾ പോലെ,
കാലം കടക്കുന്ന ചരക്കുകൾ ബന്ധിക്കാനുള്ളവ.
അവൻ മരിച്ച രാജാവ്,
ക്ഷീണിതനായ മനുഷ്യൻ ഞാൻ.
ശൗൽ- ഇസ്രയേലികളുടെ ആദ്യത്തെ രാജാവ്.
No comments:
Post a Comment