കണ്ണാടികൾക്കില്ലിത്ര മൗനം,
ഇത്ര ഗോപ്യമല്ലിഴഞ്ഞെത്തുന്ന പ്രഭാതവും.
നിലാവത്തു നിന്നെക്കാണുമ്പോൾ
ഞങ്ങൾക്കു നീയൊരു വിദൂരവ്യാഘ്രം.
ഏതോ നിഗൂഢമായ ദൈവകല്പന പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ
ഞങ്ങൾ നിന്റെ പൊരുൾ തേടിയിറങ്ങുന്നു, വ്യർത്ഥമായി.
വിദൂരം നീ, ഗംഗയെക്കാൾ, അസ്തമയത്തെക്കാൾ.
നിന്റേതാണു മൗനം, നിന്റേതാണു നിഗൂഢത.
എന്റെ കൈ നിന്നെത്തലോടുമ്പോൾ
നീയതിനു വഴങ്ങിത്തരുന്നു.
ആ വിദൂരഭൂതകാലത്തിൽപ്പിന്നെ
വിശ്വാസമില്ലാത്തൊരു കൈയുടെ സ്നേഹം
നീ കൈപ്പറ്റിയിരിക്കുന്നു.
വേറൊരു കാലത്തുള്ളതാണു നീ.
സ്വപ്നം പോലെ വളച്ചുകെട്ടിയൊരു ദേശത്തിനു
പ്രഭുവാണു നീ.
നെരൂദയുടെ പൂച്ച ഇവിടെയുണ്ട്.
No comments:
Post a Comment