നെരൂദ - നീയിരിക്കെ ഞാൻ മരിച്ചാൽ...

---

നിയിരിക്കെ ഞാൻ മരിച്ചാൽ, പ്രിയേ,

ഞാനിരിക്കെ നീ മരിച്ചാൽ, പ്രിയേ,

ശോകത്തിനു വിഹരിക്കാനിടം കൊടുക്കരുതു നാം'
നാം പാർക്കുമിടം പോലെ വിശാലമല്ലൊരിടവും.

പാറുന്ന  വിത്തുകൾ പോലെ നമ്മെയും കൊണ്ടു പാഞ്ഞു,
ഗോതമ്പുപാടത്തെ പൊടിയും മരുനിലത്തെപ്പൂഴിയും
കാലവുമലയുന്ന പുഴയും നാടോടിക്കാറ്റും.
ആ പ്രയാണത്തിൽ നാമന്യോന്യം കാണാതെയും പോയേനെ.

ഈ ശാദ്വലത്തിൽ വച്ചു പക്ഷേ, തമ്മിൽക്കണ്ടു നാം-
ഒരു കുഞ്ഞപാരത! നാമതു മടക്കിനല്കുന്നു.
ഈ പ്രണയമെന്നാലൊടുങ്ങുന്നില്ല പ്രിയേ.

അതിനു ജനനമില്ല, മരണവുമില്ല,
നീളുന്ന പുഴ പോലതിന്റെ തടങ്ങളേ മാറുന്നുള്ളു,
അതിന്റെ ചുണ്ടുകളേ മാറുന്നുള്ളു.

---

പ്രണയഗീതകം - 92

---