അടിയിലടക്കിയിരിക്കുന്നു നമ്മെ,
നമ്മുടെ ചെയ്തികളൊക്കെയുമായി,
നമ്മുടെ കണ്ണീരും, നമ്മുടെ ചിരികളുമായി.
അവയിൽ നിന്നു നാം പണിതെടുത്തിരിക്കുന്നു
ചരിത്രത്തിന്റെ കലവറകൾ,
പോയകാലത്തിന്റെ ചിത്രശാലകൾ, ഖജാനകൾ,
കാലത്തിന്റെ നിലവറകളിൽ
എടുപ്പുകളും ചുമരുകളും
ഇരുമ്പും മാർബിളും കൊണ്ടുള്ള തീരാത്ത കോണികളും.
യാതൊന്നുമൊപ്പം കൊണ്ടുപോവില്ല നാം.
കൊള്ളയടിച്ച രാജാക്കന്മാർ പോലും
എന്തോ ചിലതു വിട്ടുപോകുന്നു.
കാമുകന്മാരും ജേതാക്കളും,
സന്തുഷ്ടരും ദുഃഖിതരുമായവർ,
അവരും ചിലതു വിട്ടുപോകുന്നു,
ഒരടയാളം, ഒരു പാർപ്പിടം,
തനിക്കു പ്രിയമായിരുന്നൊരിടത്തേക്കു മടങ്ങിച്ചെല്ലാൻ
ഒരു പുസ്തകം, ഒരു കൂട, ഒരു കണ്ണട
മനഃപൂർവം മറന്നുവയ്ക്കുന്നൊരാളെപ്പോലെ,
മടങ്ങിപ്പോകാനൊരു ന്യായം കണ്ടെത്തുന്നൊരാളെപ്പോലെ.
ഇവിടെ നാം വസ്തുക്കളെ വിട്ടുപോകുന്നതിതുമാതിരി.
മരിച്ചവർ നമ്മെ വിട്ടുപോകുന്നതുമിതുമാതിരി.
No comments:
Post a Comment