ആണായതു കൊണ്ടായില്ല...
ആണായതു കൊണ്ടായില്ല ആണത്തമുണ്ടാകാൻ,
കണ്ണീരു തുടച്ചതു കൊണ്ടു ചങ്ങാതിയുമാവില്ല.
മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ: ‘ഇന്നു നീ വിളറിയിരിക്കുന്നു,
അതിനാലിന്നു പഠിക്കാനും പോകേണ്ട.’
അതു കേട്ടാലോടിക്കോളൂ.
പിതാവിന്റെ ചെകിട്ടത്തടിയത്രേ അതിലും ഭേദം.
നിങ്ങളുടെയുടലിനു തലോടലു പോരും.
കണിശക്കാരനായ പിതാവിനു തെളിഞ്ഞ ബോധവും.
അയാൾ നിങ്ങളെ പ്രഹരിക്കുന്നുവെങ്കിൽ
തുറസ്സിലേക്കു നിങ്ങളെ ഓടിച്ചിറക്കാനത്രേ.
നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടതു മയമില്ലാത്തൊരു ഗുരുവിനെ,
നിങ്ങളെ അറിയാൻ, നിങ്ങളെ നടത്താൻ.
എത്ര സഹതാപങ്ങൾ നാം വാരിക്കൂട്ടി?
ഇനി നാം പഠിക്കുക, അതിനെയൊക്കെ സംശയിക്കാൻ.
നിന്നെത്തേടി ഞാൻ മുകളിലും താഴെയും...
നിന്നെത്തേടി ഞാൻ മുകളിലും താഴെയും...
നിന്നെത്തേടി ഞാനടുത്തുമകലെയും...
നിന്നെ നോക്കി ഞാനോരോ കല്ലിനടിയിലും...
ചെന്നുനോക്കി ഞാൻ ഒളിച്ചിരിക്കുമിടങ്ങളെല്ലാം...
മാനത്തു കണ്ണു നട്ടിരുന്നു ഞാൻ...
പ്രകൃതി മുഴുവൻ ഞാൻ തിരഞ്ഞു...
സകലശാസ്ത്രങ്ങളിലും ഞാൻ തിരഞ്ഞു...
എന്നിട്ടും നിന്നെ കണ്ടില്ല ഞാൻ...
“എവിടെ നീ! നീയെന്നിൽ നിന്നൊളിക്കുന്നതെന്ത്!”
ഞാനലറി.
ഞാനൊന്നു ശ്വാസമെടുക്കുന്നതിന്നിടയിൽ
നിന്റെ മറുപടി വന്നു...
“മരത്തിലുണ്ടു ഞാൻ.
നീ നടക്കുന്ന വഴിയിലുണ്ട് ഞാൻ.
ആകാശത്തുണ്ട് ഞാൻ.
അണ്ണാറക്കണ്ണനിലുണ്ട് ഞാൻ.
മേഘത്തിലുണ്ട് ഞാൻ.
സൂര്യനിലുണ്ട് ഞാൻ.
നീയെന്നെക്കാണാതെപോയതെവിടെ?”
ഞാൻ കരഞ്ഞു...
2 comments:
:-)
ഇഷ്ടം..!
Post a Comment