മുമ്പൊക്കെ
ചരിത്രത്തിൽ നിന്നു നാം പഠിച്ച പ്രകാരം
ഹൃദയത്തിനനക്കം നിലയ്ക്കുമ്പോൾ
ഉടലു വിട്ടു പോവുകയാണത്
അന്ത്യശ്വാസമെടുക്കുന്നതോടെ
അതു പതിയെ പിൻവാങ്ങുന്നു
സ്വർഗ്ഗത്തെ പുൽത്തകിടികളിലേക്ക്
ശ്രീമാൻ കോജിറ്റോവിന്റെ ആത്മാവിനു
പെരുമാറ്റം വേറെ
ഒരു യാത്രാമൊഴി പോലും പറയാതെ
ജീവനുള്ള ഉടലും വിട്ടു പോവുകയാണത്
ശ്രീമാൻ കോജിറ്റോവിന്റെ അതിരുകൾ വിട്ടുള്ള ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിൽ
നെഗളിച്ചു നടക്കുകയാണത്
മാസങ്ങൾ വർഷങ്ങൾ
അതിന്റെ മേൽവിലാസം കണ്ടെത്തുക വിഷമം
ഒരു കത്തു പോലുമയക്കുന്നില്ലത്
അതെന്നു മടങ്ങുമെന്ന് ആർക്കുമറിയില്ല
അതിനി തിരിയെ വരില്ലെന്നും വരാം
അസൂയ എന്ന ഹീനവിചാരം തനിക്കുണ്ടായത്
ഉച്ചാടനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് ശ്രീമാൻ കോജിറ്റോ
തന്റെയാത്മാവിനു നല്ലതു വരട്ടെയെന്നയാൾക്കുണ്ട്
അതിനെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുമ്പോൾ മനസ്സലിയുന്നുണ്ടയാൾക്ക്
അന്യദേഹങ്ങളിലും
അതിനൊരു ജീവിതം വേണമല്ലോ
മനുഷ്യരുള്ളത്ര
ആത്മാക്കളുമില്ലല്ലോ
തന്റെ വിധിയ്ക്കു കീഴടങ്ങുകയാണു ശ്രീമാൻ കോജിറ്റോ
വേറേ ഗതിയില്ലയാൾക്ക്
അയാൾ പറയാനും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്
-എന്റെ ആത്മാവ് എന്റേതു മാത്രമായ-
മമതയോടെ അയാളോർക്കുന്നു തന്റെയാത്മാവിനെ
അതു മനസ്സിൽ വരുമ്പോൾ കരളലിയുന്നുണ്ടയാൾക്ക്
അതിനാൽ വിചാരിച്ചിരിക്കാതെ
പെട്ടെന്നതു കയറി വരുമ്പോൾ
-നന്നായി നീ വന്നല്ലോ
എന്നയാളതിനെ വരവേൽക്കുന്നില്ല
അതു കണ്ണാടിയ്ക്കു മുന്നിൽ വന്നിരുന്ന്
നരച്ചു പിണഞ്ഞ മുടി കോതുമ്പോൾ
ഇടംകണ്ണിട്ടൊന്നു നോക്കുന്നതേയുള്ളു അയാൾ
No comments:
Post a Comment