നെരൂദ-സ്വപ്നം കണ്ട തീവണ്ടികൾ

---

വണ്ടിപ്പേട്ടയിൽക്കിടന്നു സ്വപ്നം കാണുകയായിരുന്നു
തീവണ്ടികൾ,
അവയ്ക്കെഞ്ചിനുകളില്ലായിരുന്നു,
അവ നിരാലംബരായിരുന്നു.

പുലർച്ചെ കള്ളനെപ്പോലെ ഞാൻ ചെന്നുകേറി;
ഞാൻ തിരഞ്ഞതു രഹസ്യങ്ങളെ,
യാത്രയുടെ അവശിഷ്ടഗന്ധത്തിനിടയിൽ
വിട്ടുപോയ സംഗതികളെ.
ആളുകളിറങ്ങിപ്പോയ, നിറുത്തിയിട്ട തീവണ്ടിയിൽ
ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നു ഞാൻ.

കനത്ത വായുവിൽ തിങ്ങിനിന്നിരുന്നു
ഹതാശമായ സംഭാഷണങ്ങൾ,
വിട്ടുപോയ വിഷാദങ്ങൾ-
സീറ്റിനടിയിൽ വീണുപോയ
താഴില്ലാത്ത ചാവികൾ പോലെ
നഷ്ടജന്മങ്ങൾ.

പൂച്ചെണ്ടുകളും കോഴികളും നിറച്ച കൂടകളുമായി
വണ്ടി കേറിയ തെക്കത്തിപ്പെണ്ണുങ്ങൾ-
അവരെ കൊന്നുവെന്നാകാം;
അവർ മടങ്ങിവന്നു വിതുമ്മിയെന്നാവാം;
ലവംഗപുഷ്പങ്ങളുടെ ജ്വാലയിൽ
അവർ ഈ തീവണ്ടിമുറികൾ ദഹിപ്പിച്ചുവെന്നാകാം;
അവരോടൊപ്പം യാത്ര ചെയ്യുകയാണു ഞാനെന്നുമാവാം;
യാത്രയുടെ നീരാവി,
നനഞ്ഞ പാളങ്ങൾ-
നിശ്ചലമായ ഈ തീവണ്ടിയിൽ
സകലതിനും ജീവൻ വയ്ക്കുന്നുവെന്നാകാം;
ഞനോ, നിർഭാഗ്യങ്ങൾ കാണാൻ ഞെട്ടിയുണരുന്ന
യാത്രക്കാരനുമാവാം.

ഞാനിരിക്കുമ്പോൾ
എന്റെയുടലിലൂടിരച്ചുപായുകയാണു വണ്ടി;
എന്റെയുള്ളിലെ അതിരുകൾ
അതിടിച്ചിടുന്നു;
എന്റെ ബാല്യത്തിൽ ഞാനറിഞ്ഞ തീവണ്ടിയല്ലേയിത്?
പുകഞ്ഞു പിറക്കുന്ന പുലരി,
വേനലിന്റെ കയ്പ്പും മധുരവും.

വേറെയുമുണ്ടായിരുന്നു പാഞ്ഞുപോയ തീവണ്ടികൾ,
അവയിൽ കുത്തിനിറച്ചിരുന്നു
കീലുപോലെ ശോകങ്ങൾ;
എന്റെയെല്ലുകളെ കനപ്പിച്ചൊരു പുലർച്ചെ
അനക്കമറ്റൊരു തീവണ്ടി
പാഞ്ഞുപോയതീവിധം.

ഏകാന്തമായ തീവണ്ടിയിൽ
ഒറ്റയായിരുന്നു ഞാൻ;
പിന്നെയുമെത്രയോ ഏകാന്തതകൾ തടിച്ചുകൂടിയിരുന്നു
യാത്രയുടെ പ്രത്യാശയോടെ
പ്ളാറ്റ്ഫോമിൽ കാത്തിരിക്കുന്ന ഗ്രാമീണരെപ്പോലെ.
കാറ്റു പോയ പുക പോലെ
വണ്ടിക്കുള്ളിൽ ഞാനിരുന്നു;
എനിക്കു ചുറ്റും തിക്കിത്തിരക്കിയിരുന്നു
അത്രയധികം ആത്മാക്കൾ,
എന്റെ നെഞ്ചിൽ കനം തൂങ്ങിയിരുന്നു
അത്രയധികം മരണങ്ങൾ;
എനിക്കു ജന്മം നഷ്ടമായ ഈ യാത്രയിൽ
യാതൊന്നുമിളകിയില്ല,
എന്റെ തളർന്ന ഹൃദയമൊഴികെ
ഒന്നും.

---