ആത്മാവിന്റെ രാത്രിയിൽ പ്രഭാതത്തിന്റെ വരവറിയിക്കുന്ന
വിചിത്രവും ഗംഭീരവുമായ ഒരു കീർത്തനമെനിക്കറിയാം;
ആ കീർത്തനത്തിന്റെ സ്വരാവലികളാണിവ,
കാറ്റിൽ നിഴലുകളിലേക്കലിഞ്ഞിറങ്ങിയവ.
അതിനെ കൈക്കലാക്കാനെത്ര ഞാൻ മോഹിക്കുന്നു,
ദരിദ്രവും അപര്യാപ്തവുമായ മനുഷ്യഭാഷയിൽ,
ഒരേ നേരം ചിരിയും നെടുവീർപ്പുകളുമായ,
നിറങ്ങളും സ്വരങ്ങളുമായ വാക്കുകളിൽ!
എന്റെ യത്നങ്ങൾ പക്ഷേ, നിഷ്ഫലമത്രേ;
അതുൾക്കൊള്ളാനൊരു വാക്കിനുമാവില്ല;
സൌന്ദര്യമേ, നിന്റെ കൈ കവരാനെനിക്കായെങ്കിൽ
സ്വകാര്യത്തിലതു ഞാൻ നിനക്കോതിത്തരുമായിരുന്നു!
(റീമ 1)
No comments:
Post a Comment