ഞാനെവിടേയ്ക്കു പോകുന്നു?
ഞാനെവിടേയ്ക്കു പോകുന്നു?
സംശയമെന്തിന്‌,
നിന്റെ വീട്ടിലേക്കു തന്നെ.
ആവേശത്തോടെ
പ്രാർത്ഥിക്കുന്നെങ്കിലാവേശത്തോടെ.
പണിയുന്നെങ്കിലാവേശത്തോടെ.
പ്രണയിക്കുന്നെങ്കിലാവേശത്തോടെ.
തിന്നുകയും കുടിയ്ക്കുകയും നൃത്തം വയ്ക്കുകയും
കളിക്കുകയും ചെയ്യുന്നെങ്കിലതുമാവേശത്തോടെ.
ചത്ത മീനെപ്പോലെ പൊന്തിക്കിടക്കണോ,
ദൈവത്തിന്റെ ഈ പെരുംകടലിൽ?
റൂമീ, പ്രണമിക്കൂ
“എന്റെ കൈകളിലേക്കെത്താൻ
നിന്നെത്തുണച്ച സർവതിനെയും,
റൂമീ, പ്രണമിക്കൂ,”
എന്നു ദൈവമെന്നോടു പറഞ്ഞാൽ,
ഒരു ജീവിതാനുഭവവുമുണ്ടാവില്ല,
ഒരു ചിന്തയുമുണ്ടാവില്ല,
ഒരു വികാരവുമുണ്ടാവില്ല,
ഒരു പ്രവൃത്തിയുമുണ്ടാവില്ല,
ഞാൻ വണങ്ങാത്തതായി.
പട്ടുനൂൽപ്പുഴു
ഒരുനാളൊരു പട്ടുനൂൽപ്പുഴുവിനു മുന്നിൽ ഞാൻ നിന്നു.
അന്നു രാത്രിയിലെന്റെ ഹൃദയമെന്നോടു പറഞ്ഞതിങ്ങനെ:
“അതുമാതിരി സംഗതികളെനിക്കുമാവും;
ആകാശങ്ങൾ നൂറ്റെടുക്കാം ഞാൻ,
മനുഷ്യർക്കു ചൂടു പകരാൻ സ്നേഹം ഞാൻ നെയ്തുതരാം,
തേങ്ങുന്ന മുഖത്തിനരികിൽ ഞാൻ സാന്ത്വനമാവാം,
ഉയർത്തുന്ന ചിറകുകളാവാം,
പവിത്രതയുടെ കൂടകളുമായി, ആയിരം കാലുകളിൽ
ഭൂമി മുഴുവൻ ഞാൻ യാത്ര ചെയ്യാം.“
ഞാനെന്റെ ഹൃദയത്തോടു ചോദിച്ചു:
”ശരിക്കും നിനക്കിതൊക്കെയാവുമോ, പൊന്നേ?“
”അതെ“യെന്നതു മൗനം കൊണ്ടു തലയാട്ടിയതേയുള്ളു.
ഞങ്ങൾ തുടങ്ങിയതങ്ങനെ,
നിൽക്കാനും പോകുന്നില്ലതിനി.
കാബറേനർത്തകി
കാബറേനർത്തകിമാരെപ്പോലെയാണു
കവികൾ മിക്കവരും:
അരയ്ക്കു താഴേയ്ക്കവർ
തെളിച്ചുകാട്ടുകയേയില്ല-
ഞാനാവിധമാശിപ്പിക്കില്ല നിങ്ങളെ,
എനിക്കിഷ്ടം,
നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ
വികസിക്കുന്നതു കാണാൻ.
എന്റെ ചുണ്ടുകൾക്കു വഴി തെറ്റി
ഒരു ചുംബനത്തിലേക്കു പോകവെ,
എന്റെ ചുണ്ടുകൾക്കു വഴിതെറ്റി;
ഞാനുന്മത്തനായതുമങ്ങനെ.
നിങ്ങൾക്കു വിരോധമാവില്ലല്ലോ?
കൂട്ടിൽ കിടക്കാനും
സിംഹത്തിനു വിരോധമില്ലെന്നാവാം;
അവസാനത്തെ അഭയമായേ,
നാമതിനെ കാണാവൂ.
നിങ്ങളുടെ ചിറകുകളെ തടുക്കുന്ന
ഈ കമ്പിയഴികൾ:
ഞാനവ മുറിച്ചുമാറ്റിയാൽ
നിങ്ങൾക്കു വിരോധമാവില്ലല്ലോ?
No comments:
Post a Comment