നെരൂദ - പ്രണയം

---

നിനക്കിതെന്തു പറ്റി,
നമുക്കെന്തു പറ്റി,
എന്തേയിതിങ്ങനെയാവാൻ?
ഹാ, നമ്മുടെ പ്രണയമൊരു കഠിനപാശം,
നമുക്കുമേൽ മുറിപ്പാടു വീഴ്ത്തിക്കൊണ്ടതു
നമ്മെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കുന്നു,
നാം പിരിയാൻ മോഹിച്ചാൽ,
മുറിവിൽ നിന്നു വേർപെടാൻ കൊതിച്ചാൽ
അതു പുതിയൊരു കെട്ടിടുന്നു,
ചോര വാർക്കാൻ, ഒരുമിച്ചെരിയാൻ
അതു നമ്മെ വിധിക്കുന്നു.

നിനക്കിതെന്തു പറ്റി?
നിന്നെ നോക്കുമ്പോൾ
ഞാൻ കാണുന്നതു
മറ്റേതു കണ്ണുകളെയും പോലെ രണ്ടു കണ്ണുകൾ മാത്രം,
ഞാൻ ചുംബിച്ച ഒരായിരം ചുണ്ടുകൾക്കിടയിൽ നഷ്ടമായ
രണ്ടു ചുണ്ടുകൾ മാത്രം,
ഒരോർമ്മയും ബാക്കിവയ്ക്കാതെ
എന്റെയുടലിനടിയിലൂടെ വഴുതിപ്പോയ ഉടലുകൾക്കിടയിൽ
മറ്റൊരുടൽ മാത്രം.

ലോകത്തിലൂടെത്ര ശൂന്യയായി നീ കടന്നുപോയി,
ഗോതമ്പുനിറമുള്ളൊരു മൺകൂജ പോലെ,
വായുവില്ലാതെ, ശബ്ദമില്ലാതെ, കാതലില്ലാതെ!
വൃഥാ ഞാൻ നിന്നിൽത്തിരഞ്ഞു,
എന്റെ കൈകൾക്കു കുഴിച്ചിറങ്ങാനൊരാഴം:
ഒന്നുമില്ല,
നിന്റെ ചർമ്മത്തിനടിയിൽ, നിന്റെ കണ്ണുകൾക്കടിയിൽ;
നിന്റെ ഇരുമുലകൾക്കടിയിൽ
ഒരു സ്ഫടികധാരയൊന്നു തല പൊന്തിച്ചുവെന്നുമാത്രം,
അതിനറിയുകയുമില്ല,
എന്തിനതൊഴുകുന്നുവെന്ന്,
എന്തിനതു പാടുന്നുവെന്നും.
എന്തേ, എന്തേ, എന്തേ,
എന്റെ പ്രിയേ, എന്തേ?

---

link to image

---