തോരാതെ മഴ പെയ്യുന്നൊരു നാൾ പാരീസിൽക്കിടന്നു ഞാൻ മരിക്കും,
ഇപ്പോൾത്തന്നെയെനിയ്ക്കോർമ്മവരുന്നൊരു നാൾ.
പാരീസിൽക്കിടന്നു ഞാൻ മരിക്കും- അതിൽ പിന്നോട്ടില്ല ഞാൻ-
ഒരു വ്യാഴാഴ്ചയാവും, ഇന്നത്തെപ്പോലെ, ശരൽക്കാലവും.
വ്യാഴാഴ്ച തന്നെയാവും, ഈ വ്യാഴാഴ്ച ഈ വരികളെഴുതിവയ്ക്കെ,
എനിയ്ക്കെന്റെ ചുമലെല്ലുകൾ വിലങ്ങിയല്ലോ;
ഒരു യാത്രയ്ക്കുള്ള വഴി മുന്നിൽ ശേഷിക്കെ
ഇന്നത്തെപ്പോലെ ഞാനേകാകിയുമായിട്ടില്ലല്ലോ.
സെസെർ വയെഹോ മരിച്ചുപോയി, അവരയാളെ തല്ലി,
സർവരും, അവർക്കയാളൊരു ദ്രോഹവും ചെയ്യാതിരുന്നിട്ടും;
വടികൾ കൊണ്ടവരാഞ്ഞുതല്ലി, കയറു കൊണ്ടും.
ഇവരത്രേ ദൃൿസാക്ഷികൾ; വ്യാഴാഴ്ചകൾ,
വിലങ്ങിയ ചുമലെല്ലുകൾ, ഏകാന്തത,
മഴ, പാതകൾ...
No comments:
Post a Comment