നീ പോകുന്നതു കണ്ടുനിൽക്കാൻ നിത്യേന ഞാനെത്തുന്നു,
എന്നുമകലത്തായ വശ്യനൗകേ...
രണ്ടു വെളുത്ത കപ്പിത്താന്മാർ നിന്റെ കണ്ണുകൾ;
രക്തം കൊണ്ടു ശുഭയാത്ര വീശുന്ന
ചുവന്ന കുഞ്ഞുതൂവാല നിന്റെ ചുണ്ടുകൾ!
നീ പോകുന്നതു കണ്ടുനിൽക്കാൻ ഞാനെത്തുന്നു;
കാലവും ക്രൗര്യവും കൊണ്ടുന്മത്തമായി,
എന്നുമകലത്തായ വശ്യനൗകേ,
സാന്ധ്യതാരം മാഞ്ഞുപോകുന്ന നാൾ വരെ.
കപ്പിയും കമ്പക്കയറും; വഞ്ചിക്കുന്ന കാറ്റുകൾ;
കടന്നുപോയൊരു സ്ത്രീ വീശിയ കാറ്റുകൾ!
നിന്റെ തണുത്ത കപ്പിത്താന്മാർ കല്പന നല്കും,
മാഞ്ഞുപോകുന്നവൻ ഞാനായിരിക്കും...
No comments:
Post a Comment