വീസ് വാവ ഷിംബോർസ്ക - ഒരു കുറിപ്പ്

 

---

ജീവിതം എന്ന ഒറ്റ മാർഗ്ഗമേയുള്ളു,
കൊഴിയുന്ന ഇലകളാൽ സ്വയം മൂടാൻ,
പൂഴിപ്പരപ്പിൽ ശ്വാസം പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ,
ചിറകെടുത്തു മുകളിലേക്കുയരാൻ,

ഒരു നായയാകാൻ,
അല്ലെങ്കിൽ അതിന്റെ ഊഷ്മളമായ രോമത്തിൽ തഴുകാൻ,

വേദനയെ
അതല്ലാത്തതെല്ലാറ്റിൽ നിന്നും വേറിട്ടറിയാൻ,

സംഭവങ്ങൾക്കുള്ളിലേക്കിഴഞ്ഞുകയറാൻ,
അഭിപ്രായങ്ങളിൽ നേരം കളയാൻ,
സാദ്ധ്യമായതിൽ വച്ചേറ്റവും ചെറിയ തെറ്റു വരുത്താൻ.

അത്യസാധാരണമായ ഒരവസരം,
വിളക്കു കെടുത്തിയിട്ടു നടത്തിയ ഒരു സംഭാഷണം
ഒരു നിമിഷത്തേക്കൊന്നോർമ്മിക്കാൻ,

ഒരു വട്ടമെങ്കിലും
കല്ലിൽ തടഞ്ഞുവീഴാൻ,
ഒന്നല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു മഴയിൽ നനഞ്ഞുകുതിരാൻ,

പുല്പരപ്പിൽ താക്കോൽക്കൂട്ടം മറന്നുവയ്ക്കാൻ,
വായുവിലൊരു തീപ്പൊരിയെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടു പിന്തുടരാൻ,
പ്രധാനമായതെന്തിനെയോ
ഒരിക്കലുമറിയാതിരിക്കാൻ.

---

"A Note"

Life is the only way
to get covered in leaves,
catch your breath on the sand,
rise on wings;
to be a dog,
or stroke its warm fur;
to tell pain
from everything it’s not;
to squeeze inside events,
dawdle in views,
to seek the least of all possible mistakes.
An extraordinary chance
to remember for a moment
a conversation held
with the lamp switched off;
and if only once
to stumble upon a stone,
end up soaked in one downpour or another,
mislay your keys in the grass;
and to follow a spark on the wind with your eyes;
and to keep on not knowing
something important.

From ‘Monologue of a Dog’
Translated by Clare Cavanagh and Stanisław Barańczak

---