വിസ്വാവ ഷിംബോർസ്ക - ഹിറ്റ്ലറുടെ ആദ്യത്തെ ഫോട്ടോ

 

---

അല്ല, ഇതാരാണീ കുഞ്ഞുടുപ്പിട്ട ചങ്ങാതി?
ഇതു നമ്മുടെ അഡോൾഫല്ലേ, ഹിറ്റ്ലർ ദമ്പതികളുടെ പുന്നാരമോൻ!
ഇവൻ വളരുമ്പോഴാരാവും, ഡോക്ടർ അറ്റ് ലാ,
അതോ, വിയന്നാ ഓപ്പെറയിലെ ടെനർ ഗായകൻ?
ആരുടെ കുഞ്ഞിക്കൈയാണിത്,
ആരുടെ കുഞ്ഞുകണ്ണുകൾ, കാതുകൾ, മൂക്കും?
ആരുടെ ഉണ്ണിക്കുടവയറാണിത്, അതിനിയും നമുക്കറിയാറായിട്ടില്ല.
പ്രസ്സുടമ, ഡോക്ടർ, ബിസിനസ്സുകാരൻ, പള്ളിവികാരി?
ഈ കുഞ്ഞിക്കാലുകൾ എവിടെക്കാണവനെ കൊണ്ടുപോവുക?
ഉദ്യാനത്തിലേക്ക്, സ്കൂളിലേക്ക്, ഓഫീസിലേക്ക്, കല്യാണത്തിലേക്ക്?
ഇനിയഥവാ, മേയറുടെ മകളുടെയടുത്തേക്കോ?

കുഞ്ഞുമാലാഖ പോലോമന, അമ്മയുടെ പുന്നാരമകൻ,
ഒരു കൊല്ലം മുമ്പവൻ പിറന്നപ്പോൾ
ഭൂമിയിലുമാകാശത്തും ശുഭശകുനങ്ങളെത്രയായിരുന്നു:
വസന്തകാലസൂര്യൻ, ജനാലപ്പടിയിൽ ജറേനിയം പൂക്കൾ,
മുറ്റത്തു തെരുവുഗായകരുടെ സംഗീതം,
ഇളംചുവപ്പു കടലാസ്സിൽ പൊതിഞ്ഞ ഭാഗ്യചിഹ്നം.
പിന്നെ അവനെ പ്രസവിക്കുന്നതിനു തൊട്ടു മുമ്പ്
അമ്മ കണ്ട പ്രവചനം പോലത്തെ സ്വപ്നവും.
മാടപ്രാവിനെ സ്വപ്നം കണ്ടാൽ അതെത്രയും വിശേഷമത്രെ.
അതിനെ കൈയിൽ കിട്ടിയാൽ
ചിരകാലം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന ഒരതിഥി വന്നുചേരുമത്രെ.
ആരാണു മുട്ടുന്നത്?
അഡോൾഫിന്റെ കുഞ്ഞുഹൃദയം മിടിക്കുന്നതല്ലേയത്!

ഡയപ്പർ, കിലുക്കാംപെട്ടി, കളിവണ്ടി,
ദൈവമേ, നമ്മുടെ ഓമനമകൻ എന്തൊരു ചുണക്കുട്ടൻ,
അവന്റെ സ്വന്തക്കാരെപ്പോലെ തന്നെ,
കൂടയിലൊരു പൂച്ചക്കുട്ടിയെപ്പോലെ,
മറ്റേതു കുടുംബഫോട്ടോയിലെയും കുഞ്ഞുങ്ങളെപ്പോലെ തന്നെ.
ശ്ശോ, കരയല്ലേ, കുട്ടാ,
ആ കറുത്ത മൂടിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ക്യാമറ ഇപ്പോൾ ക്ളിക്കു ചെയ്യും.

ക്ളിംഗർ സ്റ്റുഡിയോ, ഗ്രാബൻ റോഡ്, ബ്രമൻ.
ബ്രമൻ ചെറുതെങ്കിലും അന്തസ്സുള്ള നഗരവുമാണ്‌-
നേരും നെറിയുമുള്ള സ്ഥാപനങ്ങൾ,
മര്യാദക്കാരായ അയൽക്കാർ,
പുളിക്കുന്ന മാവിന്റെ, സോപ്പിന്റെ മണങ്ങൾ.
നായ്ക്കൾ ഓരിയിടുന്നതോ വിധിയുടെ കാൽപെരുമാറ്റമോ
ഇവിടെയാരും കേൾക്കുന്നില്ല.
ഒരു ചരിത്രാധ്യാപകൻ തന്റെ കോളറയച്ചിടുന്നു,
കുട്ടികളുടെ ഗൃഹപാഠം നോക്കി കോട്ടുവായിടുന്നു.

---

Hitler's First Photograph
-------Wislawa Szymborska

And who's this little fellow in his itty-bitty robe?
That's tiny baby Adolf, the Hitlers little boy!
Will he grow up to be an LL.D.?
Or a tenor in Vienna's Opera House?
Whose teensy hand is this, whose little ear and eye and nose?
Whose tummy full of milk, we just don't know:
printer's, doctor's, merchant's, priest's?
Where will those tootsy-wootsies finally wander?
To garden, to school, to an office, to a bride,
maybe to the Burgermeister's daughter?
Precious little angel, mommy's sunshine, honeybun,
while he was being born a year ago,
there was no dearth of signs on the earth and in the sky:
spring sun, geraniums in windows,
the organ-grinder's music in the yard,
a lucky fortune wrapped in rosy paper,
then just before the labor his mother's fateful dream:
a dove seen in dream means joyful news,
if it is caught, a long-awaited guest will come.
Knock knock, who's there, it's Adolf's heartchen knocking.
A little pacifier, diaper, rattle, bib,
our bouncing boy, thank God and knock on wood, is well,
looks just like his folks, like a kitten in a basket,
like the tots in every other family album.
Shush, let's not start crying, sugar,
the camera will click from under that black hood.
The Klinger Atelier, Grabenstrasse, Braunau,
and Braunau is small but worthy town,
honest businesses, obliging neighbors,
smell of yeast dough, of gray soap.
No one hears howling dogs, or fate's footsteps.
A history teacher loosens his collar
and yawns over homework.

--- Stanislaw Baranczak and
Clare Cavenagh, translators
from The People on the Bridge

---