സിരകൾ ഞാൻ പിളർന്നു,
എന്റെ ജീവൻ കുത്തിയൊഴുകി,
തടുക്കരുതാതെ, അപരിഹാര്യമായി.
പാത്രങ്ങളും പിഞ്ഞാണങ്ങളും നേരേ പിടിക്കൂ!
അതു കൊള്ളാനാഴമുള്ളതല്ല ഒരു പാത്രവും,
വലിപ്പമുള്ളതല്ല ഒരു പിഞ്ഞാണവും.
വക്കുകൾ കവിഞ്ഞതൊഴുകും,
ഇരുണ്ട മണ്ണിൽ പാടു വീഴ്ത്തി,
ഓടപ്പുല്ലുകൾക്കു ജീവനമായി,
തടുക്കരുതാതെ, അപരിഹാര്യമായി
കവിത കുതിച്ചൊഴുകും.
No comments:
Post a Comment