എത്ര വൈകി, നീ അയച്ച മന്ദഹാസങ്ങൾ,
എത്ര വൈകി, നീ തൊടുത്ത നെടുവീർപ്പുകളും!
പണ്ടേ കെട്ടണഞ്ഞു, അനുഭൂതികളൊക്കെയും,
ഒരിക്കൽ നിഷ്കരുണം നീ നിരാകരിച്ചവ!
വൈകി, വൈകി, പ്രണയം നീ മടക്കാൻ!
ഇന്നെന്റെ മൂകാത്മാവിൽ വീണടിയുകയാണവ,
പ്രണയതീക്ഷ്ണമായ നിന്റെ കടാക്ഷങ്ങൾ,
ശവമാടത്തിനു മേൽ അന്തിവെയിൽ പോലെ.
*
ഞാനൊന്നു ചോദിക്കട്ടെ: നാം മരിക്കുമ്പോൾ
എവിടെയ്ക്കാവുമാത്മാക്കൾ മടങ്ങുക?
കെട്ടണഞ്ഞാൽ അഗ്നി പിന്നെയെവിടെ?
വീശിയടങ്ങിയ കാറ്റു പിന്നെയെവിടെ?
No comments:
Post a Comment