ജ്യുസപ്പെ ഉംഗറെട്ടി - ഓർമ്മക്കായി

 

---

മൊഹമ്മെദ് ഷിയാബ്
എന്നായിരുന്നു അവന്റെ പേര്‌

നാടോടികളായ എമീറുകളുടെ
വംശത്തിൽ പിറന്നവൻ
സ്വന്തമെന്നു പറയാനൊരു നാടില്ലാത്തതിനാൽ
ആത്മഹത്യ ചെയ്തവൻ

അവനു ഫ്രാൻസിനെ സ്നേഹമായിരുന്നു
അതിനാലവൻ പേരു മാറ്റി

അവൻ മാഴ്സൽ ആയി
എന്നാലവൻ ഫ്രഞ്ചുകാരനായില്ല
ഖുറാൻ പാരായണത്തിന്റെ താളത്തിൽ
കാപ്പിയും മൊത്തിക്കുടിച്ചുകൊണ്ട്
മരുഭൂമിയിലെ തമ്പുകളിൽ പാർക്കുന്നതെങ്ങനെയെന്ന്
അവൻ മറന്നുപോയിരുന്നു

സ്വന്തം നഷ്ടബോധത്തിന്റെ ഗാനത്തിന്‌
ശബ്ദം പകരുന്നതെങ്ങനെയെന്നും
അവനറിയില്ലായിരുന്നു

അവന്റെ ശവമഞ്ചത്തെ
ഞാൻ അനുഗമിച്ചു
പാരീസിൽ
ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു മുറിയെടുത്തിരുന്ന
കാർമേ തെരുവിലെ അഞ്ചാം നമ്പർ ഹോട്ടലിൽ നിന്ന്
ഹോട്ടലുടമസ്ഥയോടൊപ്പം
നിരുന്മേഷമായ ഇടവഴിയിലൂടെ

ഇവ്രിയിലെ സെമിത്തേരിയിൽ
അവൻ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്നു
മേള കഴിഞ്ഞു തമ്പുകൾ പൊളിച്ച മൈതാനം പോലെ
എന്നു കണ്ടാലും തോന്നിക്കുന്ന
ആ നഗരപ്രാന്തത്തിൽ

ഒരിക്കലവൻ ജീവിച്ചിരുന്നുവെന്ന്
ഇപ്പോഴുമറിയുന്നൊരാൾ
ഞാൻ മാത്രമാണെന്നും വരാം

(1916 സെപ്തംബർ 30)

---

In Memoriam

His name was
Mohammed Sceab
descendant
of emirs of the nomads
he killed himself
because he no longer had
a homeland

He loved France
and changed his name
He was Marcel
but he was not French
and he did not know any more
how to live

In the tents of his people
where they listen to the chant
of the Koran
sipping coffee

And he did not know how
to get away from
the chant
of his defection

I went with him
together to the landlady of the hotel
where we lived
in Paris
at number 5 rue des Carmes
a sloping dingy alley

He rests in the graveyard of Ivry
a suburb that always
looks like the day
the carnival comes down.

And perhaps only I
still know
that he was alive.

  --Giuseppe Ungaretti (1888-1970)
Si chiamava
Moammed Sceab
discendente
di emiri di nomadi
suicida
perchè non aveva più

Patria

Amò la Francia
e mutò nome
Fu Marcel
ma non era Francese
e non sapeva più vivere
nella tenda dei suoi
dove si ascolta la cantilena
del Corano
gustando un caffè
E non sapeva
scioglere
il canto
del suo abbandono
L'ho accompagnato
insieme alla padrona dell' albergo
dove abitavamo
a Parigi
dal numero 5 della rue des Carmes
appassito vicolo in discesa
Riposa nel camposanto d'Ivry
sobborgo che pare
sempre in una giornata
di una
decomposta fiera.
E forse io solo
se ancora
che visse.
        30 September 1916