ഒരു ശാപത്തിന്റെ വശ്യത്തിലെന്നപോലെ സായാഹ്നം,
കാൻവാസിലിനിയുമസ്തമിക്കാത്ത സാന്ധ്യതാരം.
കല്ലോലമാലകൾ പോലെ മുടിയഴിഞ്ഞുലഞ്ഞും,
ഒരു കൈയിൽ തലചേർത്തുവച്ചുമവളുറങ്ങുന്നു.
ഒരു പോളക്കണ്ണടയ്ക്കാതെ ഭൂമി നോറ്റിരിക്കുമ്പോൾ
ഇത്ര മേൽ നിദ്ര കൊണ്ടാരവളെയനുഗ്രഹിച്ചു?
എവിടുന്നെന്നറിയാതെ മൗനമന്ത്രണങ്ങൾ നുള്ളി,
എന്നുമെന്നുവളുടെ കാതുകളിലാരാരതിറ്റിച്ചു?
നിരന്തരമൊരു ജലപാതം ചിത്രത്തിനു പിന്നിലായി,
നുരഞ്ഞുയരുകയാണതു നിശ്ശബ്ദഗാനങ്ങളായി.
ചിരന്തനം, കാടിന്റെ മൗനമർമ്മരം,
ചിരന്തനം, ഈ ശാലീനസാന്നിദ്ധ്യം.
പിന്നെയുറക്കം ഞെട്ടുമ്പോൾ ലജ്ജാവതിയായി
ഉടുപുടവ കൊണ്ടവൾ മാറിടം മറയ്ക്കും.
(കടി ഓ കോമൾ - 1886)
1 comment:
വായന അടയാ‍ളപ്പെടുത്തുന്നു
Post a Comment