ബോർഹസ് - കവിതകൾ

---

തെരുവുകൾ

---

ബ്യൂണേഴ്സ് അയേഴ്സിലെ തെരുവുകളിലാണ്‌
എന്റെയാത്മാവ്.
വണ്ടികളുമാളുകളും തിരക്കുന്ന
ആർത്തിപിടിച്ച തെരുവുകളിലല്ല,
പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും സംഭവിക്കാത്ത ഇടത്തെരുവുകളിൽ,
ശീലത്തിന്റെ ബലം കൊണ്ടുതന്നെ
കണ്ണിൽപ്പെടാനില്ലാത്തവയിൽ,
അസ്തമയത്തിന്റെ പാതിവെളിച്ചത്താൽ
നിത്യത ചാർത്തിക്കിട്ടിയവയിൽ,
അവയ്ക്കുമപ്പുറത്ത്,
ആശ്വസിപ്പിക്കുന്ന മരങ്ങളൊഴിഞ്ഞവയിൽ,
എളിയ കൂരകൾ മുന്നിലേക്കു വരാത്തവയിൽ,
മരണമില്ലാത്ത ദൂരങ്ങൾ വിഴുങ്ങിയവയിൽ,
ആകാശത്തിന്റെയും സമതലത്തിന്റെയും അഗാധവൈപുല്യത്തിൽ
സ്വയം നഷ്ടമായവയിൽ.
ഒറ്റയാനൊരാൾക്കൊരു വാഗ്ദാനമത്രേയവ;
അവിടെയധിവസിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ,
ഒറ്റയൊറ്റയാത്മാക്കളനവധി;
ദൈവത്തിനു മുന്നിൽ, കാലത്തിലും,
അനന്യമായവ, അനർഘവുമായവ;
കിഴക്കോട്ട്, വടക്കോട്ട്, തെക്കോട്ട്
തെരുവുകൾ ചുരുൾ നിവരുന്നു-
എന്റെ നാടു തന്നെ അവയും.
ഞാനെഴുതിവയ്ക്കുന്ന ഈ വരികളിൽ
അവയുടെ കൊടി പാറട്ടെ.

---

വിയോഗം

---

മുന്നൂറു രാത്രികൾ മുന്നൂറു ചുമരുകളെപ്പോലെ,
എനിയ്ക്കുമെന്റെ കാമുകിയ്ക്കുമിടയിലുയർന്നുനിൽക്കണമവ,
ഞങ്ങൾക്കിടയിലൊരാഭിചാരമാവും, സമുദ്രവും.

ഓർമ്മകളല്ലാതൊന്നും ശേഷിക്കില്ല.
യാതനപ്പെട്ടു നേടിയ സായാഹ്നങ്ങളേ,
നിന്റെ ദർശനത്തിനായുഴന്ന രാത്രികളേ,
എന്റെ പാതയ്ക്കിരുപുറത്തെയും പാടങ്ങളേ,
കണ്ടിരിയ്ക്കെ മറഞ്ഞുപോകുന്ന നഭോമണ്ഡലമേ...
വെണ്ണക്കല്ലു പോലന്തിമമായി
നിന്റെയസാന്നിദ്ധ്യം വിഷാദമയമാക്കും,
അന്യസായാഹ്നങ്ങളെ.

---